بررسی اثربخشی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر بهبود شادکامی و تاب آوری فرد آسیب دیده از کووید-۱۹

هدف: با همه گیری کووید-۱۹ و اجرای قرنطینه، سبک زندگی مردم دچار تغییرات گسترده ای شد و ترس از بیمار شدن و همچنین اضطراب ناشی از مبتلا شدن خود یا عزیزان، همگی در کنار هم باعث آسیب های جدی به سلامت روان افراد شده است. استرس، اضطراب، افسردگی و سوگ از جمله آسیب های دوران شیوع و قرنطینه هستند. این پژوهش برای بررسی اثربخشی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر بهبود شادکامی و تاب آوری افرادی که در اثر ابتلای به کووید-۱۹ خود یا عزیزانشان، آسیب دیده اند؛ انجام شده است. روش: جامعه ی هدف تمامی افرادی که در اثر ابتلا به کووید-۱۹ خود یا عزیزانشان، آسیب دیده اند. از این جامعه یک نفر نمونه ی در دسترس انتخاب شد. ۸ جلسه مداخله ی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس انجام شد. این مداخله توسط جان کابات زین ابداع شد و پروتکلی که استفاده کردیم توسط کریستین ولف و گرگ سرپا (۲۰۱۵) ترجمه کتایون حلمی (۱۳۹۷) طراحی شده است. شادکامی و تاب آوری در سه نوبت به صورت پیش آزمون، پس آزمون۱ و پس آزمون ۲، از طریق پرسشنامه های تاب آوری کانر-دیویدسون (۲۰۰۳) و شادکامی آکسفورد (۲۰۰۲)، که هر دو ترجمه ی علی فتحی آشتیانی و همکاران (۱۳۹۵) می باشد؛ بررسی شد. تحلیل داده ها با استفاده از فرمول روند بهبود انجام شده است. نتایج: روند بهبود کل نشان داد مداخله ی ۸ جلسه ای ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر بهبود شادکامی و افزایش تاب آوری فرد آسیب دیده از کووید-۱۹ موثر بوده است. نتیجه گیری: تکنیک MBSR به سادگی با تمرکز بر تنفس، تمرکز بر زمان حال و پذیرش آنچه در لحظه ی اکنون فرد تجربه می کند؛ موجب ارتقای وضعیت روانی فرد می شود و همانند سایر روان درمانی های موثر، میتواند به کار گرفته شود

کلیدواژه ها:

شادکامی ، تاب آوری ، ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس ، کووید-۱۹