تبیین مدل مفهومی شهری برای همه،شهر دوستدار کودک،با تاکید بر اصول کودک دوستی،خلاقیت کودکان وتوسعه پایدار شهری

امروزه با توسعه روزافزون، شهرها فاقد فضاهای شهری مطلوب می باشند. سازگاری این فضاها با نیاز ساکنان، درکانون توجه کارشناسان قرار گرفته است. فضاهای شهری دربرآورده ساختن نیازهای اجتماعی و فردی کودکان شهر، نقش منحصر به فردی دارند. این فضاها بخش عمده ای از زمان و محیط زندگی روزمره ساکنان از جمله کودکان را به خود اختصاص می دهند و از دیدگاه مهندسی علوم انسانی، ارتقاءکیفیت این فضاها می تواند در سلامت و رشد قوای جسمی، تقویت تعاملات اجتماعی و پرورش خلاقیت در کودکان موثر باشد. از مفاهیمی که امروزه مورد توجه صاحب نظران عرصه شهرسازی قرار گرفته است برنامه ریزی شهرها بر اساس اصول » دوستدار کودک« است تا از این طریق حصول به پایداری شهری محقق گردد. هدف از این مقاله بیان اصول و نظریه های توسعه پایدار شهری،شهرهای سالم،شهرهایی برای همه و شهرهای دوستدار کودک است که به بررسی ارتباط توسعه پایدارشهری و شهرهای سالم و شهری برای همه با اصول کودک دوستی می پردازد. روش تحقیق این پژوهش،روش توصیفی-تحلیلی است اطلاعات مورد نظر با رجوع به اسناد و مدارک کتابخانه ای جمع آوری گردیده است و نتیجه آنکه شهر به عنوان محل زیستن برای همه ی افراد باید تمامی شاخص های رفاه اجتماعی را دارا باشد،بنابراین با شناخت ویژگی های شهر دوستدار کودک و شاخص های آن نباید فراموش کرد که شهر دوستدار کودک شهری است برای همه و تمامی اقشار جامعه در آن احساس رضایت دارند.

کلیدواژه ها:

شهردوستدار کودک ، شهر ، پایدار شهری ، شهر سالم ، خلاقیت