مصادیق انضمام مجازاتهای علاوه بر کیفر حبس در فقه جزایی

انضمام مجازاتهای علاوه بر کیفر حبس در فقه جزایی از موضوعاتی است که باعث چالش انگیزی در حقوق موضوعهایران و قوانین که درپی حبس زدایی هستند میگردد. با توجه به مجازات حبس ارعاب فردی و اصلاح و بازسازی مجرمو آماده نمودن او برای بازگشت به اجتماع می باشد؛ سختگیریها و بکار بستن تضییقات فقط بعنوان ضرورت جائزمیباشد و بدیهی است که ضرورتها نیز باید با مطالعه مقدارسنجی شوند و مقدار افزون بر ضرورت شرعا حرام میباشد.در بسیاری از روایات و فتاوی و در حقوق جزا موارد مربوط به انضمام کیفرهای دیگر به کیفر زندان مورد اشاره قرارگرفته است که موافق رویه جاری در نظام کیفری ایران است که تجویز زندان را به عنوان مهمترین راه حل برای اصلاحو تنبیه مجرمین و مرتکبین اعمال ممنوعه می داند؛ نگارنده به روش توصیفی و تحلیلی قصد دارد که علاوه بر بیانضرورت انضمام کیفرهای علاوه بر کیفر حبس در فقه جزایی، مصادیق این کیفرها به انضمام زندان را تحدید نماید.برآیند اینکه انضمام کیفرهای دیگر به کیفر زندان در فقه جزایی را میتوان در مصادیقی از جمله به ایلاءکننده هرگاهکه از طلاق و یا رجوع به همسر خود خودداری کند، میگساری در ماه رمضان، دستیار قتل، قاتل عمدی آنگاه کهقصاص نشود، سرقت مسلحانه،کسی که برای سومین بار دزدی کند، امین بازار در صورتی که در شغل خود خیانت کندو... اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

مجازات حبس ، کیفرهای انضمامی ، حبس زدایی ، فقه جزایی