مدیریت آموزشی؛ جایگاه یادگیری و توسعه منابع انسانی

یکی از راه های ایجاد انگیزه در سازمان به منظور کارآمدی و اثربخشی بیشتر، تقویت روحیه کارکنان در سازمان است. روحیه عبارت از بینش و احساس خوب نسبت به خود و محیط کار و علاقه و آمادگی های جسمانی، روحی و فکری برای انجام دستورات به نحو مطلوب (اثربخش) است. روحیه عالی، ضامن تلاش و موفقیت بیشتر است. مدیریت آموزشی به عنوان یک رشته کاربردی معطوف به بهبود کیفیت و هدایت برنامه های آموزشی و یادگیری جهت ارتقای اثربخشی نظام آموزشی می باشد. هدف دوره کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی تربیت رهبر و مدیر آموزشی توانمند و موثر برای سازمان های آموزشی، شناخت نظام آموزشی، ساختار، اهداف، و عناصر آن، شناخت مبانی نظری و عملی، و حرفه ای مدیریت آموزشی، تقویت پژوهشگری و استفاده از شواهد پژوهشی در مواجهه با مسائل و مشکلات حرفه ای مدیران آموزشی است. در این بین وقتی روحیه افراد در سازمان بالا باشد خستگی و نا امیدی بر کارکنان مسلط نمی شود و آنها از انجام کارهای سخت نمی گریزند. بلکه این امر موجب ترغیب فکرهای خلاق و تقویت پیشرفت فردی و گروهی در سازمان می شود. هدف اصلی پژوهش حاضر مدیریت آموزشی؛ جایگاه یادگیری و توسعه منابع انسانی با از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد آموزش همواره به عنوان وسیله ایی کارآمد، مطمئن در جهت بهبود کیفیت عملکرد و حل مشکلات سازمان ها مد نظر قرار می گیرد و فقدان آن نیز یکی از مسائل اساسی و حاد هر سازمان را تشکیل می دهد. بدین جهت به منظورر تجهیز نیروی انسانی سازمان و بهسازی و بهره گیری هر چه موثرتر از این نیرو، بی شک آموزش یکی از مهم ترین و موثرترین تدابیر و عوامل برای بهبود امور سازمان به شمار می رود لازم به ذکر است که آموزش یک وظیفه اساسی در سازمان ها و یک فرآیند مداوم و همیشگی است و موقت و تمام شدنی نیست.

کلیدواژه ها:

آموزشی ، یادگیری ، منابع انسانی ، توسعه منابع انسانی