اثر متقابل ژنوتیپ × محیط و تجزیه پایداری برای ژنوتیپ های گلرنگ در شرایط دیم گرمسیر

گلرنگ یکی از گیاهان روغنی بومی و با ارزش ایران است که از زمانهای بسیار قدیم در کشور کشت می شود. انتخاب ژنوتیپ های پایدار با عملکرد بالا یکی از اهداف مهم اصلاح گلرنگ برای مناطق دیم می باشد. در این تحقیق تعداد ۱۶ لاین و رقم گلرنگ اصلاح شده به همراه رقم شاهد محلی اصفهان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط گرم و دیم منطقه گچساران به مدت سه سال زراعی ( ۱۳۸۵- ۱۳۸۳) از نظر پایداری و ثبات عملکرد دانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثر متقابل رقم × سال معنی دار بود. برای تعیین ارقام و لاین های پایدار از معیار های مختلف پایداری استفاده گردید. بر اساس میانگین عملکرد ژنوتیپ های پایدار انتخاب شده با استفاده از روش های مختلف گزینشی ، دو شاخص میانگین رتبه و آماره پایداری - عملکرد (YSi) نسبت به سایر معیارهای پایداری برتری داشتند. همچنین بر اساس دو شاخص برتر میانگین رتبه و آماره پایداری – عملکرد، پنج رقم و لاین Sina ، Cyprus Bergon ، Syrian ، CW-۴۴۴۰ و Leasaf به عنوان ژنوتیپ های پایدار با عملکرد بالا جهت کشت در شرایط دیم گچساران و سایر مناطق مشابه قابل توصیه می باشند.

کلیدواژه ها:

Genotype ، Grain yield ، Safflower and Yield stability ، پایداری ، ژنوتیپ ، عملکرد دانه و گلرنگ.