بررسی تغییرات اقلیم استان مازندران و تاثیر آن بر ماکروکلیمای منطقه

تصور عامیانه از اقلیم یک ناحیه به وضعیت متوسط عوامل و عناصر جوی همچون دما، بارندگی و سرعت باد معطوف می شود. با توجه به اینکه عناصر جوی از اصولی ترین پایه های اقلیم بحساب می آیند، ولی تغییرات زمانی (شبانه روزی، فصلی و سالانه) این عناصر و همچنین فاکتور های اقلیمی شامل مجموعه عوامل فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک از جمله پوشش گیاهی، عملکرد انسان، ارتفاع از سطح دریا، عرض جغرافیایی، جریانهای اقیانوسی، ناهمواریهای زمین و توزیع خشکی ها و دریاها از جمله عوامل مهم تعیین اقلیم یک منطقه می باشد. بر اساس طبقه بندی های مختلف از جمله روش دومارتن و دکتر کریمی؛ شهرهای استان مازندران دارای اقلیم بسیار متنوع و گسترده ای می باشند که دامنه این تغییرات از اقلیم بسیار مرطوب تا نیمه خشک نوسان دارد. بررسی تغییرات اقلیمی سالهای اخیر این استان نشان از تأثیر عوامل دیگری همچون عوامل انسانی بر اقلیم این ناحیه دارد. در این تحقیق به بررسی آمار 20 ساله پارامترهای بارندگی، درجه حرارت و رطوبت نسبی ایستگاههای رامسر- نوشهر- بابلسر- قراخیل برای روشن شدن دلایل تغییر اقلیم پرداختیم. با بررسی شاخص خشکی دومارتن در طی دوره پایه و تحلیل نتایج حاصله مشخص می شود که ایستگاه نوشهر و رامسر دارای اقلیم بسیار مرطوب و ایستگاه های بابلسر و قراخیل دارای اقلیم مرطوب می باشند. به عبارت دیگر شاخص اقلیمی دومارتن نیز بر این موضوع تاکید داد که از غرب به شرق استان مازندران شرایط رطوبتی و بارندگی روند کاهشی در حالیکه میزان درجه حرارت افزایش یافته و در نتیجه اقلیم خشک تر می شود. اما بررسی روند تغییرات این شاخص به طور متوسط در منطقه مطالعاتی نشان می دهد که دارای یک روند کاهشی ملایمی بوده که تغییر تاکنون سبب تغییر مشخص اقلیم از نظر دامنه شاخص اقلیمی نشده ولی در صورت عدم کنترل عوامل موثر بر این روند این پتانسیل وجود دارد که در دهه آینده این روند نزولی سبب تغییر اقلیم منطقه شود. نوسانات این تغییرات شاخص اقلیمی در غرب مازندران بیش از شرق استان است.

کلیدواژه ها:

شاخص خشکی دومارتن ، تغییرات اقلیم ، استان مازندران