اثر کم آبیاری بر صفات فیزیولوژیک و زراعی ژنوتیپ های لوبیا قرمز(Phaseolus vulgaris L.)

کم آبی یکی از عوامل محدود کننده عملکرد لوبیا محسوب می شود. به منظور بررسی اثر کم آبیاری بر برخی صفات فیزیولوژیک و زراعی ژنوتیپ های لوبیا قرمز، آزمایشی طی دو سال زراعی ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵ در مزرعه تحقیقاتی بخش تحقیقات سیب زمینی، پیاز و حبوبات آبی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج به اجرا گذاشته شد. سه روش آبیاری شامل: آبیاری تمام جوی ها، آبیاری یک درمیان ثابت جوی ها و آبیاری یک درمیان تناوبی جوی ها به عنوان عامل اصلی و دو رقم لوبیا قرمز اختر و درخشان همراه با لاین امیدبخش D۸۱۰۸۳ به عنوان عامل فرعی به صورت آزمایش یک بار خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین دو روش آبیاری یک درمیان ثابت و تناوبی جوی ها از نظر صفات اندازه گیری شده تفاوت معنی داری وجود نداشت. تیمارهای کم آبیاری در هر سه ژنوتیپ، باعث کاهش محتوای آب نسبی برگ، وزن خشک، شاخص برداشت و ارتفاع بوته شده اما درصد پروتئین دانه را افزایش داد. تغییرات این صفات در لاین D۸۱۰۸۳ کمتر بود. در شرایط کم آبیاری، بالاترین شاخص برداشت (۳۸/۴۷ درصد) و بیشترین میزان رطوبت نسبی برگ (۵۵/۸۰ درصد) از لاین D۸۱۰۸۳ و بالاترین میزان پروتئین دانه (۴۷/۲۳ درصد) از رقم درخشان به دست آمد. بر اساس نتایج این تحقیق، به نظر می رسد که لاین D۸۱۰۸۳ در مقایسه با دو رقم اختر و درخشان به کم آبی متحمل تر است و در مناطق کم آب تر می توان از این لاین برای کشت استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Alternate Furrow Irrigation ، Common Bean ، Deficit Irrigation and Genotype ، آبیاری یک درمیان جوی ها ، ژنوتیپ ، کم آبیاری و لوبیا.