اثر آللوپاتی مقادیر و سنین مختلف بقایای گیاه آفتاب گردان (Helianthus annuus L.) بر سبز شدن و رشد ذرت (Zea mays L.)

کاربرد بقایای گیاهان زراعی موجب شناسایی روش های طبیعی حفاظت گیاهان شده است. یکی از این راه ها استفاده از دانش آللوپاتی است. بر همین اساس آزمایش مزرعه ای در قالب بلوک های کامل تصادفی با هفت تیمار و چهار تکرار، با هدف تعیین واکنش ذرت به مقادیر و سنین مختلف بقایای آفتاب گردان در ساری به اجرا درآمد. تیمارها عبارت بودند از: سن بقایای آفتاب گردان (۶، ۸ و ۱۰ هفتگی)، مقدار بقایا (۸ و ۱۶% وزن خاک) و یک تیمار شاهد (بدون بقایا). صفات مورد اندازه گیری درصد سبز شدن بذور طی دو هفته پس از کاشت، ارتفاع و وزن خشک ذرت، دو، چهار و شش هفته پس از کاشت و ارتفاع و وزن خشک و عملکرد نهایی بوته ذرت بود. نتایج حاصله نشان داد که درصد سبز شدن، ارتفاع و وزن خشک ذرت نسبت به شاهد کاهش یافت. با افزایش سن بقایا بین بقایای شش و هشت هفتگی اختلاف معنی داری در این صفات مشاهده نشد ولی بقایای ده هفتگی موجب کاهش شدید صفات مورد اندازه گیری شد. افزایش مقدار بقایا اثر معنی داری بر صفات مزبور نداشت. بیشترین کاهش در ارتفاع و وزن خشک نهایی بوته های ذرت در تیمارهایی که بقایای مسن تر (ده هفتگی) با خاک مخلوط شده بود، به ترتیب ۲۲ و ۵۲% مشاهده شد. در این تحقیق بقایای مسن تر اثر فیتوتوکسیک بیشتری نسبت به بقایای جوان تر داشتند.

کلیدواژه ها:

Allelopathy ، Sunflower ، Emergence ، Growth ، Corn ، آللوپاتی ، آفتاب گردان ، سبز شدن ، رشد ، ذرت.