ابتلاء در قرآن و حدیث

ابتلا از سنتهای قطعی و مسلم الهی است که به منظور ظهور و بروز صفات درونی انسانها صورت می گیرد.ابتلای خداوند به دلیل کشف مجهول نیست،بلکه مراد ظهور افعال بندگان است؛چراکه خداوند بااتکای به علم خود کیفر نمی دهد،بلکه پاداش و عقاب بر اساس عمل انسانهاست.خداوند متعال با امر ونهی و تشریع احکام و تکالیف،رویدادها و حوادث خیر و شر،انسان را به میدان امتحان می کشاند وبر اساس نتیجه آن امتحان،وی را عقاب یا ثواب می دهد و چون در امتحانات الهی صبرو شکیبایی از فضائل مهم به شمار می رود و فضیلتهای انسانی هم بر اثر اعمال اختیاری او تحصیل می شوند؛لذا اگر انسان را قدرت انتخاب و اختیار نبود،امتحان و ابتلای اواز حکمت بی انتها ی پروردگار به دور بود