شیرین کامی مولانا در غزلیات شمس

دیوان شمس از لحاظ گسترە معانی و مفاهیم و واژه ها، نمونه ای بی همال است. مولانا با در هم شکستن مرزهای زبان، آن را از محدودیت در تنگناهای رسمی زبان در آورده و توانسته است در دامنە وسیع واژگان، اندیشه ها و عواطفی متنوع را جاری سازد. با وجود حقایق عالی عرفانی و دریاهای جوشان عواطف حاد و فراز و فرود اندیشه های بلند که در نتیجە تلقین شمس و الهام از عشق اوست و با تمام کام و ناکامی ها که در دوران کمال حیات خود و از حضور شمس به بعد یافات، یکای از عنایاری کاه درتمام دیوان بسیار خودنمایی می کند، شیرین کامی های اوست که در هار حال و مقام، آنی از آن غفلات نکرده و هر آن چه پیرامونش دیده و کشیده و شده، همه را نوشین و گوارا یافته و این بهجت خود را با هر واژهای مرتبط با شیرینی، ابراز نموده است. در این پژوهش که به روش تحلیلی و آماری انجام گرفته، نگارنده با بررسی دیوان کبیر، مضامین و عنایری را که دال بر حال خوش و شیرینی کام اوست، برگرفته و تحلیل کرده است. نتیجە پژوهش حاکی از آن است که واژگانی بعضا با بسامد بسیار بالا در دیوان به کار رفته که بیانگر شیرینی و دل چسبی و دل انگیزی حال و قال اوست و نتیجه حلول عشاق در دل و جان بیقرار اوست

کلیدواژه ها:

مولانا ، شمس تبریزی ، دیوان شمس ، شیرین کامی