بهینه سازی عیار آهن با استفاده از روش جدایش مغناطیسی در معدن چادرملو

کانسنگ آهن مورد استفاده در صنایع ذوب آهن به روش احیاء مستقیم همچون کانه های دیگر فلزات باید مراحل مختلف کانه آرایی را بگذراند تا ضمنافزایش عیار، عناصر ناخالصی و خصوصا عناصر مضر آن به حداقل کاهش یابد. وجود این عناصر در سنگ آهن موجب کاهش کیفیت فولاد و یا اشکال در فرآیندتولید و افزایش هزینه های تولید میشود که فرآوری کان سنگهای آهن جهت کاهش ترکیبات مضر موجود در آن نقش بسزایی در افزایش کیفیت فولاد و کاهشقابل توجه هزینه های تولید خواهد داشت. از این رو به دلیل بالا بودن درصد سیلیس کنسانتره چادرملو به عنوان یک کانی مضر در فرآیند تولید آهن به روش احیاءمستقیم و افزایش هزینه های ناشی از آن، کاهش سیلیس از کنسانتره تولیدی از درجه اهمیت بالایی برخوردار است. عیار سیلیس در اکثر اوقات بالاتر از ۲ درصدبوده و دارای نوسانات بسیاری است. هدف از این پژوهش، بررسی امکان کاهش سیلیس کنسانتره نهایی سنگ آهن تا حد ممکن و تهیه یک کنسانتره با کیفیتمطلوب از نظر عیار آهن و سیلیس است. به همین منظور ابتدا نمونه هایی از کنسانتره چادرملو تهیه شده و آنالیز دانه بندی و شیمیایی بر روی آنها انجام شدهاست. سپس با استفاده از روش جدایش مغناطیسی و آزمایشهایی طراحی شده است که توسط آنها هر یک از پارامترهای شدت میدان مغناطیسی، ابعاد خوراک ودرصد جامد برای جدایش مغناطیسی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان داد که در شدت میدان مغناطیسی ۳۲۰۰ گوس، ابعاد خوراک در ۳۵میکرون و درصد جامد در ۳۰ درصد، کمترین عیار سیلیس به میزان ۵۳ / ۱ درصد با عیار آهن ۲ / ۶۵ درصد بدست می آید. لذا بر اساس این تحقیق، عیار سیلیسکنسانتره چادرملو کاهش خواهد یافت و با بهینهسازی عیار آهن صرفه اقتصادی فراوانی برای مجتمع فولاد مبارکه به وجود خواهد آمد

کلیدواژه ها:

پرعیارسازی ، سیلیس ، بهینه سازی ، جدایش مغناطیسی ، چادرملو