ضرورت مقاوم کردن سازه های عمرانی در مقابل بحران آتش سوزی

ساختمان ها بتنی به دلیل مزایا منحصربه فردی که دارند، امروزه موردتوجه بسیاری از کارفرمایان است. ازجمله مهم ترین مزیت ها می توان به هزینه کمتر اجرای اسکلت، عدم نیاز به نیروی انسانی متخصص و راحتی اجرا به نسبت سازه های فولادی اشاره کرد. در چند دهه گذشته، آیین نامه های طراحی سازه های بتنی نظیر مبحث نهم مقررات ملی ساختمان ایران و آیین نامه بتن کشور آمریکا با تغییرات زیادی همراه بوده اند. تمامی تغییرات به جهت بهبود رفتار سازه ها حین ارتعاشات اعمالی نظیر زلزله است. یک ساختمان بتنی از المان های متعددی نظیر سقف (دیافراگم)، تیر، ستون، دیوارهای برشی و حائل تشکیل شده است. طراحی و جزئیات آرماتور گذاری هر یک از این المان ها باید کاملا مطابق ضوابط آیین نامه ها باشند. بنابراین دانش مهندسی و بروز بودن از مهم ترین فاکتورها برای طراحی دقیق، بهینه و منطبق بر ضوابط است. هدف اصلی پژوهش ضرورت مقاوم کردن سازه های عمرانی در مقابل بحران آتش سوزی با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد تقویت ساختاری سازه های بتنی که در نتیجه مقاوم سازی ساختمان را در پی دارد یک شکل هنری است که به یک علم پیچیده تبدیل شده است. این علم شامل استفاده از مواد سیمان معمولی و فولاد و همچنین تکنیک های جدید است که از مواد کامپوزیت پیشرفته که معمولا در کاربردهای هوا فضا و نظامی استفاده می شود. صرف نظر از سیستم مورد استفاده، عملکرد مقاوم سازی ساختمان در برابر آتش سوزی باید مورد ارزیابی قرار گیرد و سیستم باید دقیق باشد تا رتبه بندی آتش مشخص شود. تعیین پارامترهای طراحی اولین و مهمترین گام در جهت رسیدن به راه حل های مقاوم سازی کافی و پایدار است. پارامترهای طراحی علاوه بر قدرت و قابلیت اطمینان، باید مسائل مربوط به محیط زیست و مسائل مربوط به آتش سوزی را نیز بررسی کنند. این مورد ممکن است تنها با درک خواص فیزیکی و مکانیکی مصالح ساختمانی انتخاب شده در دمای بالا و تاثیر آن ها بر عملکرد کلی ساختار باشد.

کلیدواژه ها:

ضرورت مقاوم کردن ، سازه های عمرانی ، بحران آتش سوزی