راهکارهای ساماندهی و احیای بافت فرسوده از دیدگاه اجتماعی

یکی از مشکلات اساسی کشور، فرسودگی بخشی از بافت های شهری است . برابر بررسی های به عمل آمده به طور متوسط قریب به درصد سطح شهرها، با توجه به شاخص های تعیین شده توسط شورای عالی معماری و شهرسازی کشور شامل بافت های فرسوده است. رشد سریع شهرنشینی در دهه های اخیر و بی توجهی به ابعاد کیفی زندگی انسان، پیامدهای نامطلوبی بر سطح سلامت فردی و اجتماعی جامعه و زندگی شهری گذاشته است. سنجش وضعیت موجود کیفیت زندگی در شهرها با توجه به عوامل بیرونی نظیر فناوری تولید، زیرساخت ها، روابط اجتماعی، نهادهای اجتماعی(عوامل درونی)، محیط زیست و مانند آن ها تحت تاثیر قرار می گیرد. برنامه ریزی و اجرای پروژه های محرک توسعه به عنوان یکی از راهبردهای به کار گرفته شده در جهت فراهم کردن بسترهای لازم برای حضور ساکنان و توجه به پتانسیل ها و ابعاد توسعه مورد توجه قرار گرفت. رشد سریع شهرنشینی در دهه های اخیر و بی توجهی به ابعاد کیفی زندگی انسان، پیامدهای نامطلوبی بر سطح سلامت فردی و اجتماعی جامعه و زندگی شهری گذاشته است. بافت فرسوده را می توان هسته اولیه بسیاری از شهرها دانست. به عبارت دیگر آن را قسمت قدیمی شهر و به نحوی تاریخچه شهر نیز می دانند. بافت کهنه، فرسوده و نابسامان شهری که بیشتر در هسته مرکزی یا لایه های میانی شهرها واقعند، نیازمند دخالت و ساماندهی هستند که در این راستا ساماندهی و احیاء بافت های فرسوده شهری با رویکرد توسعه پایدار شهری یکی از ضرورت های مهم در امر برنامه ریزی شهری محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

ساماندهی ، دیدگاه اجتماعی ، بافت فرسوده ، محلات غیررسمی