بررسی عملکرد تصفیه خانه های آب آشامیدنی تهران در حذف نانوپلاستیک ها و میکروپلاستیک ها

زمینه و هدف: میکروپلاستیک ­ها می توانند دارای اثرات مضری برای جانداران از جمله انسان­ ها داشته باشند. این ذرات در تمامی منابع آبی، خاکی و غذایی شناسایی شده ­اند. در این میان، منابع آب شیرین دارای اهمیت بسزایی هستند، زیرا از طریق تصفیه خانه ­های آب، به عنوان منبع آبی برای انسان­ ها در نظر گرفته می شوند. لذا این مطالعه به بررسی عملکرد تصفیه خانه ­های تهران در حذف این ذرات می پردازد. روش بررسی: در این مطالعه عملکرد ۳ تصفیه خانه آب آشامیدنی شهر تهران، در حذف این ذرات مورد بررسی قرار گرفت. در بیشتر مطالعات صورت گرفته در سطح جهان، ذرات بزرگ تر از µm ۱ بررسی شدند، اما در این مطالعه ذرات نانوپلاستیک با سایز کوچک تر از µm ۱ نیز مورد بررسی قرار گرفته و همچنین تاثیر فصل گرم و سرد سال نیز، در غلظت این ذرات در نظر گرفته شد. یافته ­ها: طبق نتایج مطالعه، مقدار ذرات میکرو و نانوپلاستیک در ورودی تصفیه خانه­ ها در فصل گرم سال ۳۰۹±۲۵۶۹ تا MP/L ۴۲۵±۳۹۱۸ و در خروجی آنها ۳۲±۱۴۹۲ تا MP/L ۱۴۶±۲۲۷۹ بوده که نشان دهنده افزایش این ذرات در فصل گرم است. در نتیجه، تصفیه خانه ­های مورد مطالعه تنها قادر به حذف ۳۲/۱ تا ۵۹/۹ درصد از این ذرات بودند. به علاوه، با استفاده از میکروسکوپ الکترونی، میکروپلاستیک­ ها از لحاظ شکل ظاهری به سه دسته فیبر، فراگمنت و فیلم دسته بندی شدند. نتیجه گیری: براساس نتایج در این مطالعه، تصفیه خانه ­های تهران عملکرد ضعیفی در حذف این ذرات دارند.  

کلیدواژه ها:

Microplastic ، Nanoplastic ، Water pollution ، Drinking water treatment plant ، Scanning electron microscope ، میکروپلاستیک ، نانوپلاستیک ، آلودگی آب ، تصفیه خانه آب آشامیدنی ، میکروسکوپ الکترونی