برآورد انتشار گازهای گلخانه ای و بررسی سناریوهای کاهش انتشار سازگار با منطقه در افق ۲۰۳۰ میلادی (مطالعه موردی: استان گیلان، ایران)

زمینه و هدف: برآورد انتشار گازهای گلخانه ای و ارائه گزارش ملی تغییرات آب و هوا در کشور از سال ۱۳۸۲ آغاز شده است. با توجه به اهمیت امر، تخمین انتشارات در سطح استان ها و ارزیابی ظرفیت های بومی در جهت مدیریت انتشار، کشور را در امر گزارش دهی و مدیریت انتشار چابک تر می سازد. روش بررسی: میزان انتشار گازهای گلخانه ای در چهار حوزه انرژی، صنعتی، کشاورزی، جنگل داری و سایر کاربری های زمین و پسماند و تمامی زیربخش های این چهار حوزه در سطح استان گیلان تعیین شد. محاسبات بر مبنای داده های فعالیت سال ۱۳۹۸ و نرم افزار IPCC انجام شد. یافته ها: انتشار ناخالص گازهای گلخانه ای در استان بالغ بر ۱۸/۵ مگاتن (Mt) و سرانه تولید برابر با ۷/۳۱ تن در سال است به طوری که ظرفیت اکولوژیکی جنگل ها جهت جذب گازهای گلخانه ای بالغ بر ۲ مگاتن در سال برآورد شد. نیروگاه های حرارتی، مصارف خانگی (بجز مصرف برق) و حمل و نقل به ترتیب با ۳۶، ۲۳ و ۱۹ درصد سهم، مهمترین منابع انتشار در استان هستند. از میان چهار سناریوی بررسی شده، سناریوی توسعه نیروگاه های بادی (ظرفیت اسمی GW ۳) و صرفه جویی ۱۰ درصد انرژی در بخش خانگی به ترتیب با ۹ و ۲/۹ درصد کاهش انتشار، در رتبه های اول و دوم قرار گرفتند. تاثیر تجمعی همه سناریوهای پیشنهادی تا سال ۲۰۳۰ نیز منجر به کاهش ۱۳ درصد نسبت به شرایط کنونی می شود. نتیجه گیری: با توجه به ظرفیت های موجود در تولید برق پاک و همچنین کاهش مصرف در بخش خانگی می توان به میزان ۱۳ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای در افق ۲۰۳۰ میلادی جلوگیری کرد. از آنجایی که سناریوهای پیشنهادی، بومی و سازگار با منطقه بوده و وابسته به تصمیمات مدیریتی در سایر استان ها نیست، قابلیت اجرایی مناسبی دارند. لذا چنانچه برنامه های تولید برق پاک در سایر استان ها نیز دنبال شود و مدیریت مصرف انرژی در بخش حمل و نقل در سطح ملی نیز عملیاتی شود، می توان انتظار داشت که حداقل تعهدات کشور (کاهش ۴ درصد نسبت به سال ۲۰۱۰) محقق گردد.  

کلیدواژه ها:

Emission estimation ، Emission reduction scenario ، Greenhouse gas ، Guilan ، برآورد انتشار ، سناریوی کاهش انتشار ، گازهای گلخانه ای ، گیلان