بررسی رابطه بین عدم اطمینان تغییر سازمانی و روابط کارمندان با توجه به نقش میانجی مقابله کنترل محور در بین کارکنان شرکت سنگ آهن بافق

کارکنان ثروت کلیدی و مهم ترین منبع ارزش برای سازمان تلقی می شوند و سازمان ها به عنوان مجموعه ای متشکل از اعضاء انسانی، روزانه درگیر روابط انسانی پیچیده ای هستند و چنانچه این روابط اگر بدرستی هدایت و رهبری نشوند، باعث ایجاد تعارض و ناراحتی بین کارکنان می شود، توانمندی منابع انسانی کاهش یافته و این عوامل بر کاهش بهره وری و افزایش هزینه های مشهود و نامشهود سازمان تاثیر می گذارد. تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه بین عدم اطمینان تغییر سازمانی و روابط کارمندان با توجه به نقش میانجی مقابله گریز محور انجام شده است. این پژوهش از لحاظ هدف تحقیق در طبقه تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش جمع آوری داده ها جزء تحقیقات توصیفی قرار می گیرد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان شرکت سنگ آهن بافق (کارخانه آلگومراسیون) که ۳۸۰ نفر برآورد شدند. نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران به تعداد ۲۰۰ نفر و بر اساس روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند(اما بدلیل مخدوش شدن برخی از پرسشنامه ها در نهایت ۱۹۱ پرسشنامه تکمیل شد). ابزارهای گردآوری داده های تحقیق شامل : پرسشنامه عدم اطمینان درک شده تغییر سازمانی برگرفته از مقاله رافرتی و گریفین (۲۰۰۶)، پرسشنامه روابط کارکنان سازمان برگرفته از مقاله هان و گرانیگ (۱۹۹۹) و پرسشنامه مقابله کنترل محور برگرفته از پژوهش لیو، بارتز، داک( ۲۰۱۶) بودند، که در یک مرحله و با ترتیب تصادفی بین اعضای گروه نمونه توزیع، تکمیل و جمع آوری گردید. فرضیه های تحقیق پس از بررسی پیش فرض ها با استفاده از آزمون تحلیل رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد، مقابله گریز محور در رابطه عدم اطمینان تغییر سازمانی و روابط کارمندان به طور معناداری نقش میانجی ایفا می کند و بین متغیرهای عدم اطمینان تغییر سازمانی و روابط کارمندان، رابطه معنا دار وجود دارد و نتایج حاکی از اینست که، با بهبود کیفیت بکار گیری مقابله کنترل محور، عدم اطمینان تغییر سازمانی و روابط کارمندان و زیر مقیاس هایشان، می توان میزان روابط کارمندان را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

عدم اطمینان تغییر سازمانی ، روابط کارمندان ، مقابله کنترل محور