روش طراحی بیوفیلیک در شکل گیری عملکرد و سازه معماری

جهان خواستار آرامش و آسایش است و معماری به عنوان یک ابزار، می تواند زندگی انسان را سرشار از آرامش و حس مطلوب سازد. یکی از روش های برقراری احساس آرامش در فضا، بهره گیری از طبیعت به عنوان عامل مهم در شکل گیری فضاهای زیستی است و در این میان روش طراحی بیوفیلیک، از روش-های برگزیده برای رساندن معماری به کمال است. پژوهش حاضر به روش توصیفی، به تبیین روش بیوفیلیک و اصول آن می پردازد و نمونه هایی از این سبک معماری را معرفی می کند. براساس نتایج، حضور طبیعت در معماری به عنوان یک اصل غیرقابل انکار می بایست در مقیاس وسیع تری در بخش های مختلف معماری به کار گرفته شود. عملکرد فضا متاثر از سبک بیوفیلیک دچار تغییرات خوشایند می-شود و در بخش سازه نیز، با بهره گیری از اصول این معماری، می توان به گام برداشتن به سوی معماری پایدار، امیدوار بود.

کلیدواژه ها:

معماری ، روش بیوفیلیک ، عملکرد ، سازه ، پایداری