اثربخشی طرحواره درمان ی بر سازگاری زناشوی ی زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر سازگاری زناشویی زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای انجامشد. روش پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. بدین منظور از میان زنان متاهلمراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر تهران در سال ۱۳۹۹ مراجعه نمودند. نمونه پژوهش شامل ۳۰ نفر از زنان متاهل که دردو گروه آزمایش و کنترل )هر گروه ۱۵ نفر( به طور تصادفی گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای تحتمداخلات طرحواره درمانی قرار گرفت و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه سازگاریزناشویی و برای آزمون فرضیههای پژوهش از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد . یافتهها نشان داد که بعد از طرحواره درمانی،نمرات سازگاری زناشویی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش افزایش پیدا کرده است. بنابراین طرحواره درمانیبر سازگاری زناشویی زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، سازگاری زناشویی ، زنان متاهل ، مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای.