تاثیر قابلیت نوآوری فناورانه بر عملکرد محصول دفاعی در صنعت فناوری برتر با میانجی گری مدیریت فناوری (موردکاوی در صنعت الکترونیک)

سازمان­های دفاعی مبتنی بر فناوری برتر به دلیل ویژگی­های خاص مانند: وابستگی به نوآوری، اهداف راهبردی، اتکا به دانش کاربردی و ماهیت پویا، نیازمند توجه بیشتر به قابلیت­های متناسب با شرایط خود، از جمله قابلیت نوآوری می­باشند. به همین دلیل در این پژوهش به بررسی اثر قابلیت نوآوری فناورانه (مشتمل بر قابلیت نوآوری محصول و فرایند) بر عملکرد محصول دفاعی پرداخته شده است. روش تحقیق از منظر هدف، اکتشافی و توصیفی و از منظر دستاورد، کاربردی است. در راستای بومی­سازی متغیرهای ادبیات موضوع با سازمان­های دفاعی مبتنی بر فناوری برتر در ایران، از روش گروه کانونی استفاده و داده­های موردنیاز، در قالب پرسشنامه از ۵۸ سازمان دفاعی حوزه الکترونیک جمع­آوری شد. تحلیل نتایج معادلات ساختاری کمترین مربعات جزیی با استفاده از ابزار پی.ال.اس، نشان می­دهد قابلیت نوآوری محصول و فرایند، موجب بالا رفتن کیفیت مدیریت فناوری می­گردد. علاوه بر تایید معناداری مسیرهای مدل، نقش میانجی­گری مدیریت فناوری در مسیر قابلیت نوآوری فرایند و عملکرد محصول دفاعی مورد پذیرش قرار گرفت. با توجه به یافته ها، پیشنهاد می­گردد مدیران در راستای ارتقای قابلیت نوآوری فرایند و محصول در سازمان عمل نموده تا ضمن افزایش کیفیت مدیریت فناوری، عملکرد محصول دفاعی را از منظر راهبردی و پاسخگویی به نیاز مشتریان بهبود دهند.

کلیدواژه ها:

عملکرد محصول دفاعی ، قابلیت نوآوری محصول ، قابلیت نوآوری فرایند ، مدیریت فناوری ، فناوری برتر