ارزیابی اقتصادی سامانه های آبیاری قطره ای و غرقابی در مزارع توت فرنگی منطقه بابلسر

تحقیق حاضر به منظور ارزیابی اقتصادی سیستم آبیاری تحت فشار در مزارع کشت توت­فرنگی شهرستان بابلسر طی یک دوره چهار ساله از سال ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۴ صورت پذیرفت. در ابتدا، با استفاده از روش نمونه ­گیری طبقه بندی نسبی تعداد ۲۸۲ مزرعه کشت توت­فرنگی (۱۷۰ مزرعه با سیستم آبیاری غرقابی و ۱۱۲ مزرعه مجهز به سیستم آبیاری قطره ای) انتخاب گردید. آمار مربوط به هزینه و درآمد مزارع نمونه در طول چهار سال و با همکاری جهاد کشاورزی شهرستان بابلسر و بهره برداران نمونه جمع­آوری شد. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از شاخص­های ارزش حال خالص، نسبت منفعت به هزینه و نرخ بازده داخلی مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس تجزیه و تحلیل داده های پژوهش، بهره برداری از هر دو روش غرقابی و آبیاری قطره ای برای محصول توت­ فرنگی توجیه اقتصادی دارد. همچنین نتایج حاکی از این می­باشد که در روش قطره ای ارزش حال خالص و نسبت منفعت به هزینه بزرگتر از روش غرقابی می باشد. مطابق با نتایج، نرخ بازده داخلی روش قطره ای نیز بیشتر از نرخ بازده داخلی روش غرقابی و برابر با ۴۸ درصد بوده در حالی که این نرخ برای آبیاری غرقابی ۳۷ درصد می­باشد. همچنین نسبت منفعت به هزینه در روش قطره­ای برابر با ۴۸/۱ بوده در حالی که در روش غرقابی این نسبت برابر با ۳۷/۱ می­باشد. بنابراین با توجه به بحران کم آبی در منطقه و کل کشور پیشنهاد می­گردد که به توسعه سیستم­های آبیاری قطره­ای جهت حفظ منابع آبی منطقه و کشور بیش از پیش توجه گردد.  

کلیدواژه ها:

ارزش حال خالص ، نسبت منفعت به هزینه ، نرخ بازده داخلی ، آبیاری غرقابی ، آبیاری قطره ای