تغییرات پاتومورفولوژی ماکروفاژ و بافت چربی نواحی مزنتریک و رتروپریتونئال به تغییر محتوای رژیم غذایی و سه روش ایزوکالریک تعادل منفی انرژی در موش های صحرایی چاق تحت رژیم غذایی پر چرب غیراشباع

اهداف: مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه چهار روش محدودیت-کالری به مدت ۱۰ هفته بر تغییرات هسیتولوژیک بافت چربی و نفوذ ماکروفاژی و همچنین متغیرهای سرمی چربی و شاخص­های گلیسمیک در موش های صحرایی نر چاق انجام شد. مواد و روش ها: نمونه برداری خونی و بافتی از ۷۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار(وزن ۵ ± ۱۹۵ گرم، سن هشت هفته) پس از ناشتایی شبانه در هفته های اول، هجدهم و بیست و هشتم صورت گرفت. پس از نمونه برداری پایه، ۶۴ سر موش باقیمانده به طور تصادفی به گروه های کنترل (CO) (۱۶ سر) و رژیم غذایی پرچرب غیراشباع (UHFD) (۴۸ سر) تقسیم شدند. پس از ۱۸ هفته، گروه UHFD به زیرگروه های تغییر محتوای رژیم غذایی (SD)، فعالیت­ورزشی (EX)، محدودیت کالری (CR)، ترکیبی (CR+EX) و رژیم پرچرب (UHFD) تقسیم شد. گروه ورزشی به مدت ۱۰ هفته (پنج جلسه در هفته)، تمرین هوازی با شدت معادلVo۲max  ۷۵-۷۰ درصد انجام داد. CR با کاهش ۲۵ درصد از کالری جیره دریافتی اعمال شد و گروه SD تحت تغییر جیره غذایی از رژیم پرچرب غیراشباع به غذای استاندارد قرار گرفت. تغییرات هیستولوژیک بافت چربی نواحی رتروپریتونئال و مزنتریک به همراه میزان نفوذ ماکروفاژی به نواحی مذکور، پس از پاساژ بافتی، رنگ آمیزی H & E و عکس برداری میکروسکوپی با رزولوشن زیاد، ارزیابی شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمام شاخص­های گلیسمیک و لیپیدی (به جز HDL) و همچنین مساحت آدیپوسیت های نواحی مطالعه شده در گروه های مداخله در مقایسه با UHFD تفاوت معنا داری را نشان دادند ( ۰.۰۵>P)؛ نتیجه گیری:  به نظر می رسد روش های مداخله انرژی صرف نظر از نوع مداخله انجام شده، احتمالا به واسطه کاهش سطح آدیپوسیت و نه به دلیل تغییر نفوذ ماکروفاژی می توانند بهبود متغیرهای متابولیک به همراه داشته باشند.

کلیدواژه ها:

بافت چربی ، محدودیت کالری ، ماکروفاژ ، شاخص های متابولیک ، فعالیت هوازی