ارزیابی تعامل محورهای سه گانه پایداری در ساماندهی فضای شهری (نمونه موردی: رودخانه خشک شیراز)

مفهوم پایداری و توسعه پایدار همواره در ارتباط با سه محور محیط زیستی، اجتماعی و اقتصادی و تاثیر متقابل آنها بر یکدیگر مطرح شده است. در پروژه­های توسعه فضاهای شهری از آنجا که هر یک از محورها نیازمند تخصص­های متفاوت است در اکثر موارد تنها یک محور مورد توجه قرار گرفته و برخلاف هدف اولیه، توسعه پایدار تنها در یک زمینه انجام می­شود. هدف پژوهش حاضر ارزیابی میزان تعامل محورهای سه گانه پایداری در رودخانه خشک شیراز است. روش تحقیق پژوهش، نمونه موردی با استفاده از راهکارهای توصیفی-تحلیلی است. محدوده بالای رودخانه به عنوان محدوده مطالعاتی انتخاب و با بررسی­های میدانی، مشکلات موجود شناسایی شده و شاخص­های پایداری در سه محور، اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی استخراج گردید. برای تعیین پتانسیل­های بالقوه و بالفعل محدوده­ها از نظرات ۱۴ نفر از اساتید رشته­های معماری و شهرسازی، در قالب پاسخ به پرسشنامه بهره برده شد. با تحلیل داده های پرسشنامه ها، پتانسیل­های بالقوه و بالفعل در هر محدوده مشخص گردید. طبق نتایج در حال حاضر تعامل محورهای سه­گانه پایداری تنها در دو محدوده وجود دارد و به ترتیب محدوده­های پل شاهد، پل معالی­آباد، سد نهراعظم، پل عابر پیاده محمودیه، پل کوهسار مهدی و پل زرگری در دستیابی به فضاهای پایدار­شهری، واجد بیشترین پتانسیلها برای تعامل محورهای سه­گانه پایداری هستند. نتایج پژوهش چگونگی انتخاب محل­های بهینه پیشنهادی را جهت دستیابی به فضای شهری پایدار از منظر محورهای سه­گانه پایداری نشان می­دهد که قابل تعمیم به فضاهای شهری مشابه است.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، پایداری اقتصادی ، پایداری محیط زیستی ، رودخانه خشک شیراز ، منظر پایدار