شناسایی پهنه های مناسب توسعه فیزیکی شهر خاش با استفاده از مدل فازی در محیط GIS

رشد بی رویه و بی رویه ساخته شده به دلیل فشار زیاد جمعیت، مشکلی رایج برای حداکثر شهرهای کشورهای در حال توسعه است که با تصرف مناطق وسیع محیط طبیعی، زمینه ایجاد پراکندگی شهری را فراهم می کند. برای این منظور، انتخاب مکان های مناسب برای توسعه شهری با حفظ تعادل اکولوژیکی به بخشی اجتناب ناپذیر برای برنامه ریزی صحیح شهری تبدیل شده است. در این پژوهش سعی شده است با شناسایی ویژگیهای محیطی، خصوصا ویژگیهای ژئوموفولوژیکی، مکانهای مناسب برای توسعه شهر خاش مشخص شود. این کار از طریق تجزیه و تحلیل چند معیاره مبتنی بر GIS و با روش فازی انجام شده است و در مجموع ۸ معیار برای مکان یابی بهترین مکان ها برای توسعه در نظر گرفته شده است. نقشه نهایی تناسب با پنج کلاس مختلف تهیه شده است و ۵۰ درصد منطقه در وضعیت نامناسب و بسیار نامناسب قرار دارد و فقط بیست درصد از منطقه در وضعیت مناسب و خیلی مناسب قرار داشت که این پهنه ها در حاشیه جنوب و جنوب غربی محدوده شهر خاش قرار دارد. نتایج حاصل از این کار با شناسایی بهترین مکانها برای پروژه های توسعه فیزیکی در آینده نزدیک برای برنامهریزان، ذینفعان، سیاستگذاران مفید خواهد بود.

کلیدواژه ها:

سیستم اطلاعات جغرافیایی ، فازی ، توسعه فیزیکی ، خاش