مروری بر هیدروکراکینگ فاز دوغابی برای ارتقاء نفت سنگین و باقیمانده

امروزه، نفتهای سنگین و باقیمانده های نفتی به دلیل کمبود منابع انرژی دیگر، به یک کاندید بالقوه برای برآورده کردن تقاضای انرژی جهان تبدیل شده‌اند. با این حال، چنین خوراک‌هایی حاوی ناخالصی های زیادی مانند فلزات سنگین، ترکیبات گوگرد وترکیبات نیتروژن‌دار هستند، که منجر به رسوب سریع کک، مسمومیت و غیرفعال شدن کاتالیزورها میشود. این امر باعث کاهش قابل توجه فشار در طول هیدروکراکینگ معمولی در راکتورهای با بستر ثابت یا جوشان می شود. در مقابل، هیدروکراکینگ فازدوغابی توانایی غلبه بر این معایب را از طریق افزایش واکنش های هیدروژناسیون در حضور کاتالیزورهای پراکنده دارد.هیدروکراکینگ فاز دوغابی یک تکنولوژی نوظهور و توانمند برای دستیابی به تبدیل بالای مواد خام سنگین و به حداقل رساندغنمحصولات جانبی مانند گاز، کک و نفت کوره است. هیدروکراکینگ فاز دوغابی قادر به تبدیل بیش از ۹۵ % از نفت سنگین است.پردازش فاز دوغاب یک فناوری انعطاف پذیر است که از کاتالیزورهایی استفاده میکند که به طور کلی به عنوان کاتالیزورهای پودرجامد ناهمگن و کاتالیزورهای پراکنده همگن طبقه بندی میشوند. کاتالیزورهای پراکنده به انواع محلول در آب یا نفت و پودرهای ریز طبقه بندی می شوند. کاتالیزگرهای پودر جامد فعالیت کاتالیزوری کمی دارند، که تعداد زیادی از ذرات جامد را در ته مانده نفت تولید می‌کنند؛ بنابراین بهره برداری از آن دشوار است. کاتالیزگرهای پراکنده، بسیار پراکنده هستند و نسبت مساحت سطح به حجم بیشتری دارند. بنابراین، آنها فعالیت کاتالیستی بالا و عملکرد خوب را نشان میدهند. آنها کاتالیستهای مطلوبی برای هیدروکراکینگ فاز دوغابی نفت سنگین هستند. انتخاب تکنولوژی فرآیند با در نظر گرفتن ویژگی‌های خوراک، تقاضای محصول وسود اقتصادی و همچنین نگرانی‌های زیست محیطی اجرا میشود. هدف از این بررسی، خلاصه کردن پتانسیل هیدروکراکینگ فاز دوغابی برای تولید سوختهای سبکتر است. این بررسی تحقیقات آینده در مورد هیدروکراکینگ فاز دوغابی برای تولید سوخت سبک‌تر را بهبود می‌بخشد.

کلیدواژه ها:

نفت های سنگین ، باقیمانده های نفتی ، هیدروکراکینگ فاز دوغابی ، نفت کوره ، کاتالیزورهای پراکنده