پیش بینی فرسودگی شغلی بر اساس سرمایه های روانشناختی با میانجیگری متغیر تاب آوری در بین آموزگاران

پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی فرسودگی شغلی بر اساس سرمایه های روانشناختی و گرایش های معنوی با میانجی گری متغیر تاب آوری در بین آموزگاران ابتدایی دوره اول خمینی شهر انجام شد. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه آموزگاران دوره ی ابتدایی در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در خمینی شهر بود،که شامل ۲۵۶ نفر بودند. روش نمونه گیری مطابق با جدول مورگان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس تاب آوری کانر- دیوید سون (۲۰۰۳) ، سرمایه روانشناختی لوتانز (۲۰۰۷)، فرسودگی شغلی مسلش و جکسون (۱۹۸۱) بودند. جهت یافته های پژوهش از همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه به کمک نرم افزار spss-۲۲استفاده شد. نتایج نشان داد فرسودگی شغلی بر اساس سرمایه های روانشناختی و گرایشهای معنوی با میانجی گری متغیر تاب آوری در بین آموزگاران ابتدایی در سطح ۰۵/۰>P معنادار بوده است. با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان داشت که تاب آوری و سرمایه های روان شناختی و گرایش های معنوی توان پیش بینی فرسودگی شغلی را دارند و بنابراین تاب آوری دارای نقش میانجیگری در رابطه بین فرسودگی شغلی بر اساس سرمایه های روانشناختی بوده است و برای آرامش و بهره وری بهتر شغلی معلمان از این پژوهش و فرضیات آن می توان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

آموزگاران ابتدایی ، تاب آوری ، سرمایه های روانشناختی ، فرسودگی شغلی