نقش واسطه ای التزام عملی به نماز در رابطه بین روابط والد فرزندی و نگرش به ارتباط با جنس مخالف در نوجوانان

همزمان پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه­ای التزام عملی به نماز در رابطه بین روابط والد- فرزندی و نگرش به ارتباط با جنس مخالف انجام شد. طرح پژوهش توصیفی همبستگی بود که در آن از روش مدل­یابی تحلیل مسیر بهره گرفته شد. با روش نمونه گیری تصادفی خوشه­ای، ۳۲۴ نفر از بین دانش­آموزان دختر ۱۸-۱۶ ساله دبیرستا­ن­های دخترانه شهرری در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس ارزیابی رابطه والد- فرزند، سنجش نگرش نسبت به روابط دختر و پسر و سنجش نگرش و التزام عملی به نماز را تکمیل نمودند. نتایج پژوهش نشان داد، اثر مستقیم روابط والد فرزندی پدر و مادر بر التزام عملی به نماز معنادار است. افزون ­بر ­آن اثر مستقیم التزام عملی به نماز  بر ارتباط با جنس مخالف نیز معنادار است. همچنین اثر مستقیم روابط والد فرزندی پدر و مادر بر ارتباط با جنس مخالف معنادار نیست. در حالی­که اثر غیر مسقیم روابط والد فرزندی پدر و مادر با واسطه­ التزام عملی به نماز بر ارتباط با جنس مخالف معنادار است. بنابراین التزام عملی به نماز در رابطه­ روابط والد فرزندی و نگرش به ارتباط با جنس مخالف نقش واسطه­ای دارد. 

کلیدواژه ها:

نگرش به ارتباط با جنس مخالف ، روابط والد فرزندی ، التزام عملی به نماز