وجوه نوستالژی در آثار جلال آل احمد

نوستالژی از اصطلاحات علم روانشناسی است، و به معنای دلتنگی، حسرت زدگی و غم غربت است که از دیرباز در ادبیات فارسی نمود گستردهای داشته و جایگاه ویژهای را در آثار داستانی به خود اختصاص داده است. هدف ما در پژوهش حاضر بررسی وجوه نوستالژی در دواثر »مدیر مدرسه« و » زن زیادی« جلال آل احمد است در چهار بخش فردی ، جمعی، بودلری و سارتری با روش توصیفی - تحلیلی است. یافته های پژوهش نشان میدهد؛ احساس تنهایی و اندوه در محور عاطفی این دو اثر به چشم میخورد. این احساس در ابتدا و به ظاهر جلوهگر نوعی اندوه و احساس کودکانه است ولی در ژرفساخت خود اندوه یک فیلسوف و مصلح اجتماعی پنهان است که وضعیت موجود را برنمی تابد. نمود این فراق در این آثار القاء کننده نوعی بیگانگی است. نوستالژی در این دو اثر ابتدا به صورت ایدئولوژی خاص نویسنده نسبت به اجتماع جلوه میکند، ولی در ژرف ساخت خود، اندوه نویسنده ای روشنفکر را نشان میدهد که از اجتماعش ناراضی است و به دنبال جهان آرمانی و جاودانگی است، ولی در نهایت دچار تردید و یاس فلسفی میشود.

کلیدواژه ها:

نوستالژی ، جلال آل احمد ، غم غربت ، تحلیل متن