پیشینه کرامت انسانی از دیدگاه فقه و فقهای اسلامی

در لغت و اصطلاح برای کرامت معانی متعددی ذکر شده است ولی آنچه که بیشتر مورد کاربرد و به چشم می آید این مفاهیم و تعاریف است . کرامت در لغت یعنی گرامی داشتن و بزرگداشتن دیگران و در اصطلاح به این معناست که انسان دارای حرمت است و حق دارد در جامعه بصورت محترمانه زندگی کند و هیچکس حق ندارد با قول و فعل خویش عابرو و حیثیت او را با خطر مواجه کند و نیز در تدوین و اجرای قانون طوری باید شود که موجب بی حرمتی به شخص مجرم نگردد کرامت انسانی هرچند مستقلا در فقه مورد بحث قرار نگرفته اما در استنباط احکام الهی دخالت داشته است .خداوند متعال در قرآن کریم راه دست یابی به کرامت را تقوی معرفی میکند و می فرماید : (( ان اکرمکم عندالله اتقیکم )) و در نقطه مقابل افرادی را که اهل کفر و دنیا پرستی هستند را بی بهرگان از کرامت انسانی می داند ((اولئک کالانعام بل هم اضل )). در اسلام کرامت انسان مبتنی بر یک سلسله مفاهیم و ارزشهای بنیادین دینی و اخلاقی است و هرآنچه که تکریم انسان در آن خدشه دار و پایمال گردد مردود و مخالف این عمل مطلوب و مورد تایید است .در این مقاله نیز با رویکرد توصیفی -تحلیلی به بررسی کرامت انسانی از نگاه فقه و فقهای اسلامی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

احکام الهی ، کرامت انسانی ، فقهای اسلامی ، فقه