بررسی تاثیر تحولات کاربردی - تاریخی بر معماری عمارت مظفری با هدف بازشناسی اصالت اثر

بخش قدیمی بیمارستان فعلی دارآباد، بنایی است از دوره قاجار که در اواخر این دوره با هدف اقامت مظفرالدین شاه در آن ساخته شده است. پس از فوت مظفرالدین شاه و در دروان پهلوی به لحاظ شرایط ویژه و مناسب آب و هوایی منطقه، این بنا به آسایشگاهی برای بیماران مسلول تبدیل گردید. استفاده از این بنا در طول سالیان متمادی تا به امروز، همراه با اعمال تغییراتی در سبک، کالبد و کاربری بنا بوده است. از این رو بازشناسی اصالت سنجی کالبدی بنا هدف اصلی این گفتار است. پاسخ به چگونگی ویژگیهای این بنا مانند سبک معماری اولیه، مداخلات کالبدی، و سیر تحولات کاربردی کالبدی این بنا از جمله مواردی است که نگارندگان به آن پرداخته اند. جمع آوری اطلاعات این تحقیق به دو شکل کتابخانه ای و مطالعات میدانی انجام شد. این پژوهش از نوع مورد پژوهی و شیوه انجام آن از نوع توصیفی- تحلیلی است؛ همچنین سعی شده نتایج حاصل از مطالعات سبک شناسی این بنا با سبک بناهای همدوره خود مقایسه شود. به منظور روشنگری و شناخت بهتر سبک اولیه و تمییز آن از تغییرات وارده، بعضا در بخشهای از بنا سونداژهایی ایجاد گردید که همگی وضعیت نخست بخش مورد مطالعه را به خوبی نشان میداد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که بنای یادشده متاثر از سفرهای اروپایی مظفرالدین شاه و همراهانش و شیوه طرح و اجرای عمارت گرته برداری از معماری اروپایی است که در راستای بازخوانی اصالت کالبدی اثر به آنها توجه گردیده است . برخی از این ویژگیها عبارتند از: شیوه متفاوت در فرم و هندسه پلان؛ وجود فضاهای نیمه باز در اطراف بنا؛ ورودی نئوکلاسیک؛ ایجاد فضاهای مدور معماری؛ ستونهایی به سبک کورنتی در گرداگرد ایوان؛ تالارهای فاخر با تزیینات آیینه کاری و گچبری؛ پله های تشریفاتی؛ استفاده از سنتوری در نمای اصلی عمارت؛ و سقف شیبدار ساخته شده از حلبی همراه با تزئینات.

کلیدواژه ها:

عمارت مظفری ، دارآباد ، معماری قاجاریه ، اصالت معماری