حضانت کودک از نظر فقه و حقوق ایران

تحقیق حاضر با هدف بررسی حضانت کودک از نظر فقه اسلامی و حقوق جمهوری اسلامی ایران انجام شد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع و اسناده کتابخانه ای صورت گرفته است. یافته ها بیانگر آن بود که فرزند هر خانواده، میوه و ثمره زندگی آن خانواده می باشد. اولین سرپرست و معلم فرزندان پدر و مادر می باشند که هر دو وظیفه رشد و تکامل فرزند یا فرزندان خود را بر عهده دارند. در صورت اختلاف و جدایی والدین به هر دلیلی از یکدیگر، قانون سرپرستی آنها را به طرق مختلف مشخص نموده است که در این تحقیق به آن پرداخته شده است. در ماده ۱۶۹ قانون مدنی، مقرر می دارد مادر حق حضانت و نگهداری پسر را تا دو سال و دختر را تا هفت سال بر عهده دارد از نظر فقهای شیعه، در صورت فوت پدر، مادر مقدم بر هر شخصی، حتی جد پدری در حضانت بر کودک است اگرچه ازدواج نماید. همچنین ماده ۱۱۷۳ این قانون نیز در جهت حمایت از حق حضانت پدر و مادر سلب حضانت از والدین را محدود به مواردی مانند اعتیاد زیان آور والدین، اشتهار به فساد اخلاقی والدین و مواردی از این قبیل نموده است. بنابراین قوانین در زمینه حضانت قانون مدنی می توانند سبب حمایت از خانواده در جهت عدم دخالت بدون دلیل دیگران قرار بگیرند.

کلیدواژه ها:

حضانت ، کودک ، فقه ، حقوق ، ایران.