قنات گذرگاه حیات مطالعه موردی قنات روستای حسین اباد شفیع پور

خشکی اکثر مناطق ایران و نیاز شدید این اقلیم به آب،جهت تداوم حیات،موجب شدتا ایرانیان با هوش، فنی را اختراع کنند که آب زیر زمینی را از بالا به مناطق کم آب پایین دست انتقال دهند. قنات در لغت به معنای نیزه است که بعدها به عنوان کانال و مجرای آب و به کاریز مشهور شد.این اختراع از پیچیده ترین و شگفت انگیزترین ابداعات تاریخ بشر است،که برای رفع یکی از نیازهای مهم و حیاتی جوامع بشری ،یعنی ابرسانی به مناطق کم آب ، به وجود امده است. به گواه تاریخ این فن آوری مهم، از ابتکارات ایرانیان بوده و به تدریج به سایر مناطق جهان از جمله افریقا، چین و حتی بخشهایی از امریکای جنوبی مانند شیلی راه یافته است.قنات از زمانهای دور و از دوره باستان،یکی از منابع تامین کننده آب شرب و کشاورزی، همچنین موجبات ابادانی، ایجاد کار و فعالیت شهری و روستایی بوده است. تمدنهای قناتی که بیشتر اطراف کویرهای ایران است، به برکت وجود این دانش و فناوری قرنهای متمادی توانسته اند به حیات خویش ادامه دهند.در این پژوهش سعی کرده ایم تا با استناد به مصاحبه با افراد مطلع و همچنین مشاهدات میدانی، به بررسی قنات روستای حسین آباد شفیع پور واقع در استان یزد، شهرستان تفت بپردازیم.این رشته قنات با قدمت حدود ۸۰۰ سال همچنان روح زندگی را در کالبد این روستای کویری و زیبا میدمد.

کلیدواژه ها:

قنات ، کانال آب ، ابهای زیر زمینی ، کاریز ، منابع اب ، شبکه آبرسانی