بررسی و تحلیل نقش شاخصهای موثر بر شکل گیری سکوت سازمانی

پژوهشگران سکوت سازمانی را به عنوان یک پدیده جمعی و تمایل کارکنان برای افشا نکردن نظریات و نگرانیهای آنها نسبت به مسائلو مشکلات سازمانی به خاطر ترس از عکس العملهای منفی یا مورد بیتوجه ی قرار گرفتن تعریف کرده اند. در تبیین این تعریف میتوان گفت که دو عامل فضای استبدادی و بازخورد منفی مسبب اصلی سکوت کارکنان است. به عبارت دیگر ریشه های سکوت در هر سازمان در روابط ناپیدای میان کارکنان و سازمان نهفته است. سکوت سازمانی با محدود کردن اظهارنظر کارکنان، منجر به کاهش اثربخشی در تصمیم گیریهای سازمانی و فرآیندهای تغییر میشود و این مسئله منجر به رنجش بسیاری از سازمانها میشود. از آنجایی که این پدیده رفتاری از بازخور منفی ممانعت میکند، مانع تحول و توسعه سازمانی موثر میشود، بنابراین سازمان، دیگر توانایی بررسی و تصحیح خطاها را نخواهد داشت. از اینرو، توجه به این مشکل رایج در سازمانها حائز اهمیت است. تاثیر پیامدهای منفی سکوت بر تغییر سازمانیو تصمیم گیری، در سازمانهایی با سطح بالایی از تنوع آرا و باورها، تشدید می یابد. این پیامدها، مهمترین مانع در برابر محیطهای با سرعت تغییر بالاست

کلیدواژه ها:

سکوت سازمانی ، مدیریت سازمان ، سکوت مطیع ، سکوت دوستانه ، سکوت فرصت طلبانه