بررسی تاثیر عوامل نهادی تسهیل گر تجارت بر صادرات صنعتی

هدف اصلی در این پژوهش بررسی تاثیر عوامل نهادی بر صادرات صنعتی کشورهای در حال توسعه منتخب با استفاده از مدل جاذبه می باشد. تحقیق حاضر در گستره کشورهای در حال توسعه منتخب در دو رده بالا و متوسط بر اساس معیار ۱HDI برگرفته از گزارش سازمان ملل متحد در دوره زمانی سالهای ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲ انجام شده است. کشورهای در حال توسعه بالا۲ منتخب مشتمل بر کشورهای ارمنستان، آذربایجان، بحرین، برزیل، کلمبیا، اکوادور، ایران، قزاقستان، لبنان، مالزی، مکزیک، عمان، روسیه، عربستان صعودی، ترکیه، تونس، اوکراین، اوروگوئه و ونزوئلا هستند و کشورهای در حال توسعه رده متوسط۳ منتخب عبارتند از کشورهای بلیز، بولیوی، چین، جمهوری دومینیکن، مصر، غنا، هندوستان، اندونزی، عراق، اردن، قرقیزستان، مالدیو، نیکاراگوئه، پاراگوئه، پاکستان، فیلیپین، تایلند و ویتنام است. در نهایت پس از انجام آزمون های مانایی و ایستایی و آزمون چاو، تخمین مدل از روش داده های تلفیقی انجام می شود. نتیجه پژوهش آن است که اولا در تمام کشورهای مورد بررسی تولید ناخالص ملی بر صادرات صنعتی تاثیر مثبت و مجذور فاصله بین پایتخت کشورها بر صادرات صنعتی تاثیر منفی دارد. همچنین برای هر دو گروه کشورها، نتیجه گیری می شود که عوامل نهادی تسهیلگر تجارت بر حجم یا ارزش صادرات کشورهای صادرکننده اثری مثبت دارد و تاثیر کیفیت قوانین و مقررات بر حجم یا ارزش صادرات مثبت ارزیابی میگردد و همچنین تاثیر عوامل نهادی تسهیلگر تجارت، کیفیت قوانین و مقررات صدور و زیرساختهای کشور واردکننده در کشورهای در حال توسعه پیشرو بیشتر از کشورهای در حال توسعه میانه است. اما در هر دو گروه کشور ها تاثیر زیرساختهای کشور واردکننده بر حجم یا ارزش صادرات مثبت ارزیابی نمیشود.

کلیدواژه ها:

عوامل نهادی ، صادرات صنعتی ، مدل جاذبه.