بررسی استعاره مفهومی دریا در شعر نیما

معمولا شاعران از بین پدیده های طبیعی، ارتباط و پیوندهای عاطفی قابل توجه ای با دریا برقرار میکنند. در دریا ویژگیهایی وجود دارد که پهنه عاطفی و درونی شاعران را میشود با آن در قالب شعر و با ابزار بلاغی استعاره به تصویر کشید. مسئله این است که آیا آن دسته از شاعرانی که در کنار دریا متولدشده و زیسته اند،لزوما توانسته اند با دریا پیوندهای عاطفی عمیقی برقرار نمایند یا نه؟ این تحقیق باهدف توصیف، تحلیل و مقایسه بازتاب استعاری پدیده دریا در اشعار نیما صورت پذیرفته است. نتایج حاکی از آن است که نیما نسبت به برقراری عاطفی با دریا وضعیت عمیق و قابلتوجهی داشته است. دریا در بیشتر اشعار نیما نمادی از مردم تلقی شده است.تسلیم بودن،خاموشی و سکوت،هیبت بیشترین صفتی است که نیما به دریا نسبت داده است.

کلیدواژه ها:

استعاره مفهومی ، دریا ، موج ، نیما