مقایسه اثر شدت های مختلف تمرین هوازی بر بیان ژن های RB۱ و RBL-۱ در بافت چربی زیرجلدی موش های صحرایی نر ویستار

زمینه و هدف: از مهم ترین روش های مقابله با اختلال متابولیک چاقی، انجام فعالیت های ورزشی است که هم به عنوان پیشگیری و هم درمان موثر است. از آنجا که بیان ژن های آدیپوژنیکی مانند پروتئین رتینوبلاستوما ۱ (RB۱) و شبه رتینوبلاستوما-۱ (RBL-۱) در آدیپوژنز موثر است، ازاین رو هدف این پژوهش بررسی تاثیر شیوه های مختلف تمرین هوازی بر بیان ژن های RB۱ و RBL-۱ در بافت چربی زیر جلدی موش های صحرایی نر ویستار بود.مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی، ۳۲ سر موش صحرایی نر ویستار (هشت هفته ای و با وزن ۳۳ ± ۲۳۷ گرم) به صورت تصادفی به چهار گروه مساوی کنترل، تمرین پرشدت (HIT)، تمرین با شدت متوسط (MIT) و تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) تقسیم شدند. شیوه اجرای تمرینات روی نوار گردان شامل هشت هفته بود، به طوری که تمرین HIT شامل دویدن با سرعت ۲۰ متر بر دقیقه یا با شدت ۶۵ درصد اکسیژن مصرفی بیشینه (VO۲max )، با شیب فزاینده تدریجی به مدت ۳۰ دقیقه بود. تمرین MIT شامل دویدن با شدت ۶۵ درصد VO۲max به مدت ۳۷ دقیقه بود و تمرین HIIT شامل چهار وهله تناوب شدید با زمان ۴ دقیقه دویدن با شدت ۹۰ تا ۱۰۰ درصد VO۲max و چهار وهله تناوب کم شدت با زمان ۳ دقیقه با ۵۰ تا ۶۰ درصد VO۲max (در مجموع ۲۸ دقیقه) بود. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین حیوانات قربانی شده و بافت چربی زیرجلدی آنها برداشته شد و با روش RT-PCR اندازه گیری بیان ژن ها صورت گرفت. داده های به دست آمده با توجه به عدم توزیع طبیعی با استفاده از آزمون کروسکال والیس و آزمون تعقیبی بنفرونی از طریق نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۴ تجزیه وتحلیل شد و سطح معناداری ۰۵/۰P<  در نظر گرفته شد.نتایج: یافته های تحقیق حاضر نشان داد که میزان بیان ژن RB۱ تنها در گروه تمرین MIT نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری یافت (۰۲۷/۰P=). همچنین بیان ژن RBL-۱ فقط در گروه تمرین HIT نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کمتر بود (۰۲۸/۰P=).نتیجه گیری: از آنجا که در این پژوهش فقط تمرینات هوازی MIT و HIT با شدت ۶۵ درصد VO۲max توانست بیان ژن های RB۱ و RBL-۱ را کاهش دهد، استفاده از این نوع تمرینات در جهت بهبود اختلالات متابولیکی و مهار آدیپوژنز پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

پروتئین رتینوبلاستوما ، تمرین هوازی ، چربی زیرجلدی ، چاقی