بررسی تاثیر خانواده درمانی گروهی به روش ساختی برطرحواره های ناسازگار اولیه و عملکرد خانواده در زوجینمتقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرکرمان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر خانواده درمانی گروهی به روش ساختی بر طرحواره های ناسازگار اولیه و عملکرد خانواده در زوجینمتقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرکرمان در سال ۱۴۰۰ می باشد. تحقیق از نوع نیمه تجربی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده شهر کرمان در سال۱۴۰۰ می باشد.نمونه پژوهش حاضر شامل ۳۰ زوج ۶۰ نفر که دارای ملاک های ورود به مداخله هستند به شیوه نمونه گیری دردسترس از جامعه مورد مطالعه انتخاب شدندو در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند هر گروه ۳۰ نفر یا ۱۵ زوج.گروه آزمایش تحتآموزش ده جلسه ۶۰ دقیقه ای خانواده درمانی گروهی به روش ساختی قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله دریافت نکردند. ابزار اینپژوهش پرسشنامه عملکرد خانوده اپستین، بیشاب و بالدوین ۱۹۸۳ ، پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه خانزاده، ادریسی،محمدخانی و سعیدیان ۱۳۹۲ می باشد و نتایج با تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند و حاکی از این بودند که خانواده درمانیگروهی به روش ساختی بر طرحواره های ناسازگار اولیه و عملکرد خانواده در زوجین متقاضی طلاق تاثیر معناداری دارد و باعث کاهشمعنادار طرحواره های ناسازگار اولیه و افزایش معنادار عملکرد خانواده در زوجین می شود.

کلیدواژه ها:

خانواده درمانی گروهی به روش ساختی ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، عملکرد خانواده ، زوجین متقاضی طلاق مراجعه