پیشبینی احتمال گرایش به خودکشی بر اساس تنظیم هیجان و افسردگی دانشجویان شهر بابل(مازندران)

اهداف: هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش تنظیم هیجان و افسردگی در پیشبینی خطر خودکشی است. مواد و روشها: پژوهش از نوع همبستگی و برحسب نوع استفاده از نتایج، کاربردی است. نمونه مطالعه شده شامل ۳۲۰ نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی شهر بابل (مازندران) ۱۴۰۱- ۱۴۰۰ است که به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های روا و پایای مقیاس احتمال خودکشی کال و گیل، پرسشنامه نظم جویی شناختی هیجان ( CERQ- P)، پرسشنامه استاندارد افسردگی بک (BDI-II ): فرم کوتاه بود. یافته ها: داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای همبستگی پیرسان، رگرسیون خط چند متغیره از نرمافزار آماری SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که خودکشی با تنظیم هیجان (۰،۷۸ =r) و افسردگی (۰،۷۳=r) همبستگیمثبت و معنی دار داشتند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیرهای پیش بین به طور معنی دار قادر به تبیین۰،۵۴ از واریانس خودکشی در دانشجویان بودند. نتایج این حقیر بیانگر اهمیت متغیرهای تنظیم هیجان و افسردگی در پیشبینی گرایشبه خودکشی در دانشجویان بود

کلیدواژه ها:

خودکشی ، تنظیم هیجان ، افسردگی