نقش ارتفاع تاج پوشش گیاهی فضاهای سبز شهری بر آسایش زیست اقلیمی انسان (نمونه موردی: پارک ناژوان اصفهان)

پوشش گیاهی، علاوه بر ویژگی­های دمایی یک منطقه در بهبود آسایش زیستی موثر است و یکی از ابزارهای پرکاربرد و موثر در طراحی می­باشد. تغییرات اقلیمی از جمله مخاطراتی هستند که اهمیت پوشش گیاهی را افزایش می­دهد. هدف پژوهش حاضر، نقش ارتفاع تاج پوشش­های گیاهی و میزان تاثیرگذاری آنها در قسمتی از فضای باز شهری پارک ناژوان، در غرب شهر اصفهان است. روش جمع آوری اطلاعات، به صورت میدانی، تحلیلی و سنجشی، با روش تحلیل مقایسه­ گزینه­های پیشنهادی در طراحی با ­استفاده از شبیه­سازی در نرم­افزار ENVI-met(۴.۴.۴) در ۹ الگوی متفاوت پوشش گیاهی با نوع گیاه ثابت در ده نقطه مختلف از سایت در تاریخ ۲۴ خرداد ۱۳۹۸، می­باشد و معیار­های مورد سنجش آسایش زیستی در سایت، عبارتند از، دمای هوا، رطوبت نسبی، سرعت باد و دمای متوسط تابشی و شاخص مورد استفاده در این پژوهش،PMV است که یکی از جامع­ترین روش­های تخمین آسایش زیستی است. نتایج، حاکی از آن است که میزان اختلاف PMV در سناریوهای SC۲.۱، SC۲.۴ و SC۲.۷ که تنها درختان۲، ۱۰ و ۲۰ متری هستند، به­ترتیب ۰.۲۱، ۱.۱۸ و ۱.۷۶ است، به­طوری­که با افزایش ارتفاع تاج درختان و ایجاد سایه بلندتر، میزان آسایش زیست اقلیمی انسان افزایش می­یابد، علاوه بر آن افزایش ارتفاع توپوگرافی هم بر میزان آسایش زیستی موثر است و باعث افزایش آسایش زیستی می­شود. بنابراین، رابطه معناداری میان ارتفاع تاج پوشش گیاهی و آسایش زیستی وجود دارد. این یافته­ها، می­تواند کاربردهای استفاده از پوشش گیاهی مناسب را برای پارک­های شهری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

آسایش زیستی ، فضای باز شهری ، مصالح کف ، پوشش گیاهی ، Envi-met