تخمین آبشستگی پایین دست سازه های کنترل شیب دار با استفاده از شبکه های عصبی هوشمند

سازه های کنترل شیب دار، یکی از انواع سازه های حفاظتی است که برای جلوگیری از فرسایش بستر کانال های آبرفتی مورد استفاده قرار می گیرد. جریان خروجی آب از سازه های هیدرولیکی در برخورد با رسوبات غیر چسبنده می تواند منجر به آبشستگی موضعی قابل توجهی گردد. از آنجا که آبشستگی موجب فرسایش و در نتیجه گود شدن بستر می گردد، ممکن است مخاطرات جدی را برای سازه مجاور به همراه داشته باشد. در طراحی فونداسیون این سازه ها، حداکثر عمق آبشستگی یکی از مسائل مهم بوده و عدم محاسبه دقیق آن در بسیاری از موارد منجر به خرابی سازه می گردد. لذا مطالعه دقیق مکانیزم آبشستگی، همواره مورد توجه مهندسان بوده است. در این مقاله با استفاده از روش هوشمند شبکه های عصبی مصنوعی عمق آبشستگی پایین دست مورد مطالعه دقیق قرار گرفته است. در این راستا، پارامترهای مهم بدون بعد: نسبت ماکزیمم عمق آبشستگی به عمق جریان، نسبت ماکزیمم آبشستگی سازه به عمق جریان، و نسبت فاصله شیب دار ماکزیمم آبشستگی سازه به عمق جریان برای هر پارامتر با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی محاسبه و با روابط بدون بعد مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که خروجی های بدست آمده از روش شبکه عصبی مصنوعی از کارآئی مناسبتری برخوردار است.

کلیدواژه ها:

آبشستگی موضعی ، رسوبات غیر چسبنده ، فونداسیون ، شبکه های عصبی مصنوعی