مدیریت بحران با استفاده از سیستم مدیریت شناور

در جوامعی که تنها مدیران بخش دولتی مسئولیت کنترل بحران را بر عهده داشته باشند همواره شـاهد از هـم گـسیختگی در ارائه خدمات به آسیب دیدگان از حادثه در چنـد روز نخـست حادثـه بـوده ایـم اعـضاء آسـیب ندیـده یـک جامعـه متکـی بـر توانمندیهای دولتی تا بروز حادثه نه تنها نقش فعالی خود را در زمینه کنترل بحران ناشی از حادثه بر عهده نمـی گیرنـد بلکـه خود عاملی برای کاهش سرعت در رسیدن کمکهای ارسالی و خدمات ارائه شده به نیازمندان واقعی می گردند چرا که این گروه با توجه به عدم آموزشهای لازم و نداشتن مسئولیتی در این زمینه همچنین با توجه به توان جـسمی و قابلیتهـای افـزون خـود نسبت به آسیب دیدگان حقیقی تا رفع نیازمندیهای خود به جمع گروههای کمک رسان نخواهنـد پیوسـت . تجربیـات بدسـت آمده از حوادث غیر مترقبه که در گذشته کسب گردیده موید آنست که تا زمانی که تنها دولت یـک کـشور مـسئولیت کنتـرل بحران را بر عهده داشته باشد کنترل بحران فاقد کارایی و سرعت لازم خواهد بود . در بحث مدیریت بحران با شیوه جزیره ای با توجه ویژه به چنین امری تفویض اختیارات و مسئولیتها از دولت به عموم جامعه مورد بررسی و توجه قرار گرفته و سعی شده با تشریح نحوه اثر گذاری بحران بر تک تک افراد جامعه چه مسئولان دولتی ، چه آحاد مردم آن حرکت به سوی ایجاد گروههـای مسئولیت پذیر مدنی بدون توجه به گرایشات سیاسی و مذهبی و مدنی آنها انجام پذیرد . بحث : مدیریت شنا ور ( جزیره ای ) و نقش آن در مدیریت بحران با بروز حادثه و تاثیر آن بر توانمندیهای جامعـه کـه از سـاختمانهای دولتـی و ابزارهـا و تجهیـزات مربوطه تا نیروهای انسانی مرتبط با آنها دارای گستردگی میباشد مـا شـاهد یـک جامعـه بحـران زده بـر اثـر بـر هـم خـوردن توانمندیهای موجود در جامعه در برابر نیازمندیهای افزایش یافته بـر اثـر حادثـه هـستیم ایـن حالـت کـه بـا بـر هـم خـوردن سازوکارهای قانونی جامعه و نیز قدرت نظارت دولتی بر حسن انجام قوانین همراه است در بحث مدیریتی با عنوان بحـران پـس از حادثه تعریف می گردد در چنین وضعیتی مدیریت آسیب دیده از ح ادثه که بخـش اعظمـی از نیروهـای انـسانی خـود را در تمامی سطوح ازمدیریت کلان شهری تا کوچکترین نیروهای اجرایی از دست داده است قادر نخواهد بود کـه بـه شـیوه رایـج و متداول خویش به مهار بحران بپردازد . در چنین شرایطی است که مدیریت شناور یا جزیره ای می تواند کارگشای مدی ریت بـر چنین بحرانی باشد که مبتنی بر 3 اصل زیر در هدایت بحران ایجاد شده بر اثر حادثه می باشد : توان محدودیت دولت در ارائه خدمات به جامعه آسیب دیده به دلیل اینکه امکان آسیب رسیدن خانواده های خودشان در ساعتهای اولیـه قـادر بـه حـضور و همراهی و همکاری در محل خدمت خود نمی باشند . توان بالا اما بالقوه جامعه مدنی . جامعـه مـدنی از تـک تـک اعـضاء یـک جامعه تشکیل می گردد که خود این اعضاء دارای توانمندیها و تخصصهای فردی و نیز امکانات شخصی منحصر به فرد بوده کـه می تواند در صورت ساماندهی به یاری مدیران دولتی بیایند . توان مکمل بخش خـ صوصی در یـاری رسـاندن بـه دولـت . نتیجـه گیری : در مدیریت بحران هدف نهایی حفظ و تامین حقوق انسانی آنها چه به صورت فردی و چه به صورت اجتماعی می باشـد که لازم است با برنامه ریزی آموزشی خاص نکات مندرج در ذیل مورد توجه و عنایت قرار گیرد : در هر منطقه کانونهای شـورایی از قبیل صنفی ، مذهبی ، سیاسی شناسایی شده و برای زمان بحران آنان را آموزش داد . با ایجاد گروههـای داوطلـب مردمـی و آموزش آنها در بحث امداد و نجات توان عملیاتی گروههای دخیل در امر نجات را بالا ببریم . با آموزش در مدارس دانش آمـوزان را از طیف گروه آسیب پذیر و نیازم ند به ارائه خدمات ویژه آشنا گردانیم . با آموزش خانواده ها در زمینه اصول مقدماتی در پناه گیری زنده یابی ، آوار برداری به کاهش نیازمندیها جامعه پس از بحران کمک نمائیم . با آموزش نیروهای نظامی و انتظـامی در زمینه آوار برداری و زنده یابی به صورت تخصصی به صورت چند منظوره بهره ببریم .

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، مدیریت شناور