آیا مراقبت های مبتنی بر وب میتواند خود مراقبتی را بهبود بخشد؟

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 169

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HCSCONF04_013

تاریخ نمایه سازی: 3 تیر 1401

چکیده مقاله:

مقدمه: استفاده از اینترنت برای کادر درمان و بیماران شیوع زیادی پیدا کرده است. این نوع مراقبت بارمالی به بیمه ها را کاهش خواهد داد.خود مدیریتی رفتاری بلند مدت و خصوصی است. فضای مجازی چالشهای خاص خود را همراه دارد که میتواند در درمان یا مراقبت بیماران موثر باشد. با این وجود اما آیا مراقبتهای مبتنی بر وب میتوانند خود مراقبتی را بهبود بخشند؟روش کار: این مطالعه به روش (narrative review) طراحی و اجرا گردید. کلید واژگانانگلیسی (entrepreneurship, health, challenges) با استراتژی and , or بین سالهای۲۰۱۰ تا ۲۰۲۲ تنظیم شد. در پایگاه های اطلاعات , Scopus, web of sciences, Cochrane Google scholar, PubMed جستجو انجام شد. مقالاتی که متن کامل آنها در دسترس نبود و یا بهزبان انگلیسی نبود از لیست خارج شد. از مجموع ۲۱۷۰۰ مقاله یافت شده، ۱۱۱۸۰ مقاله غیرمرتبط بود.پس از مرور چکیده ی ۸۶۹۲ مطالعه تکراری تشخیص داده شد. ۵۲۰ مقاله به زبان انگلیسی نبود. ۱۲۸۸نیز متن کامل مقاله در دسترس نبود. در نهایت ۲۰ مقاله کامل مرتبط با هدف مطالعه مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: برخی از مداخلات مبتنی بر وب موثر هستند و برخی دیگر نه.مطالعات نشان دادند کهخودکارآمدی و حمایت اجتماعی بهبود می یابد، استرس و افسردگی کاهش می یابد اما درد خیر. عواملجمعیت شناختی، روانشناختی یا بالینی خاصی وجود دارند که باعث اثربخشی مداخلات مبتنی بر وبمی گردند. این تناقضات چالش هایی را ایجاد می نماید. یکی از راههای رسیدگی به این چالش ها استفاده ازچارچوب شورای تحقیقات پزشکی برای توسعه، ارزیابی و اجرای مداخلات پیچیده است. این شامل داشتنیک پایه نظری قوی و مسیر اجرایی مشخص است.نتیجه گیری: شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد مراقبت مبتنی بر وب میتواند خودمراقبتی را دربیماران و خانواده انان ارتقا دهد.

نویسندگان

ساسان رحمانیان

کارشناس ارشد روانپرستاری، مربی دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، ایران