وجوه ماهوی افتراق بین دعاوی اثبات مالکیت و خلع ید

در بسیاری از مراجع قضائی دعوایی با عنوان «اثبات مالکیت» مطرح می شود و دادگاه ها در مورد قابلیت استماع آن اختلاف دارند. برخی با توجه به اصل قابلیت استماع دعاوی، این دعوا و دعاوی مرتبط با آن، مانند تنفیذ قولنامه را می پذیرند. در مقابل، نظم حاکم بر طرح دعاوی، نفع در پذیرش دعوا و واجد اثر بودن آن، اصل تاسیسی بودن احکام و ضرورت ایجاد نظم حقوقی تازه در روابط اشخاص، از جمله دلایلی است که پذیرش اثبات مالکیت" href="https://civilica.com/search/paper/k-%D8%AF%D8%B9%D9%88%D8%A7%DB%8C%20%D8%A7%D8%AB%D8%A8%D8%A7%D8%AA%20%D9%85%D8%A7%D9%84%DA%A9%DB%8C%D8%AA/">دعوای اثبات مالکیت را دشوار و با جمع شدن دلایل دیگر، غیرممکن می کند. به نظر ما و با توجه به تعدد روابط حقوقی و پیچیدگی آنها، نفی یا پذیرش مطلق این دعوا، صحیح نیست. هرچند باید اصل را بر غیر قابل پذیرش بودن آن دانست اما از قابلیت طرح دعوای اثبات مالکیت، به صورت استثناء و در برخی از وضعیت های حقوقی خاص می توان دفاع نمود.

کلیدواژه ها:

دعوای اثبات مالکیت ، اثر اعلامی رای دادگاه ، اثر تاسیسی رای دادگاه ، ثبوت ، اثبات