بررسی برهمکنش CMV و ZN روی شاخص های رشدی فلفل در شرایط گلخانه

ویروس موزاییک خیار (Cucumber mosaic virus CMV) از خانواده Bromoviridae است. این ویروس در مقایسه با دیگر ویروس های گیاهی دارای وسیع ترین دامنه میزبانی است. فلفل از میزبان های مهمی است که بیمارگرهای ویروسی می تواند کیفیت و کمیت آن را به طور قابل توجهی کاهش دهند. به همین دلیل می توان با استفاده از کود های ریزمغذی با مصرف متعادل از عوامل بیماری زا جلوگیری کرد و مقاومت گیاه را نسبت به آن افزایش داد. یکی از عناصر کم مصرف برای گیاهان عنصر روی می باشد که می تواند در برابر اتواع تنش ها مقاومت نشان دهد. بنابراین به منطور بررسی برهمکنش ویروس موزائیک خیار و عنصر روی، روی شاخص های رشدی فلفل آزمایشی در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با جهار تیمار و سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند انجام شد. چهار تیمار شامل: شاهد، آلودگی ویروسی و دو غلظت کود روی (غلظت های کودی ۵/ ۱و ۳ سیسی) اعمال شد. صفات بیوشیمیایی مورد بررسی در این آزمایش شامل کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل و فلاونوئید بودند. نتایج این تحقیق نشان داد محلول پاشی برگی کود روی در غلظت ۵/ ۱سیسی منجر به افزایش محتوی کلروفیل b در گیاهان آلوده شد. میزان تولید کلروفیل a در رقم دیماز کمتر بود و گیاه توانایی لازم را نداشت که از شدت اثر ویروس جلوگیری نماید به علاوه احتمال دارد سرعت گسترش و توسعه عامل بیماریزا نسبت به واکنش دفاعی رقم دیماز بیشتر بوده و به همین جهت گیاه نتوانسته در زمان مناسب اقدام به مقاومت نماید. در بین ارقام از نظر میزان کلروفیل کل تفاوت معنیداری در سطح احتمال یک درصد وجود نداشت و بیشترین میزان کلروفیل کل در رقم عنبری مشاهده شد. غلظت کودی ۵/ ۱ سی سی منجر به افزایش میزان فلاونوئید در رقم دیماز شد

کلیدواژه ها:

خصوصیات فیزیولوژیک ، محلول پاشی ، فلفل ، کشت گلخانه ای