سازوکارهای فیزیولوژیکی و مولکولی گونه های مختلف تریکودرما در مقابله با بیماری های گیاهی

عوامل بیماری زای گیاهی منجر به زیان اقتصادی در بسیاری از محصولات کشاورزی می شوند. برای جلوگیری از این خسارات جدی،اقدامات کنترل شیمیایی برای کاهش بیماری ها در مزارع، باغ ها و گلخانه ها به کار میرود که تاثیرات منفی بر محیط زیست دارد. در دهه های اخیر، استفاده از کنترل زیستی علیه بیماری های گیاهی به دلیل پتانسیل آن در مدیریت یکپارچه بیماری های گیاهی و همچنین افزایش عملکرد، به عنوان روشی سازگار با محیط زیست، مفید و جایگزین برای کنترل شیمیایی مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله ضمن تشریح سازوکارهای دفاعی گیاه در مقابل پاتوژن ها و مرور تحقیقات انجام گرفته در زمینه کارایی استفاده از تریکودرما در مهار بیماری های گیاهی، سازوکارهای فیزیولوژیکی و مولکولی تریکودرما برای مقابله با پاتوژن های گیاهی از قبیل مایکوپارازیتیسم، آنتی بیوزیس، رقابت، تولید سیدروفور و القای مقاومت سیستمیک در گیاهان معرفی شده است

کلیدواژه ها:

تریکودرما ، مایکوپارازیتیسم ، رقابت ، سیدروفور ، مقاومت سازگانی