پیش نگری متوسط دمای ایستگاه سینوپتیک زاهدان با استفاده از مدل جهانی CanESM۲ و ریزمقیاس گردانی مدل SDSM

شناخت مقدار و چگونگی تغییرات اقلیمی می تواند در مدیریت منابع مختلف بخصوص مدیریت منابع آب حائز اهمیت تلقی گردد. مدل های گردش عمومی جو، ابزاری برای پیش بینی متغیرهای اقلیمی برای دوره آینده هستند که برای استفاده از خروجی این مدلها در مقیاس محلی نیاز به ریزمقیاس گردانی آنها در سطح ایستگاه می باشد. از جمله ی ابزارهای ریزگردانی میتوان به مدل SDSM اشاره نمود. درپژوهش حاضر به منظور به کارگیری مدل SDSM نسخه ۵.۳.۵ از داده های متوسط دمای روزانه ایستگاه همدیدی زاهدان برای دوره پایه ۲۰۰۵ - ۱۹۶۱ و داده های مدل جهانی CanESM۲ برای دوره ۲۰۵۰ - ۲۰۲۲ تحت سه سناریوی واداشت تابشی RCP۲.۶ ، RCP۴.۵ و RCP۸.۵ استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر این است که مدل SDSM با توجه به شاخص های خطاسنجی به کار گرفته شده در پژوهش شامل d ، MAE و R در برآورد دمای شبیه سازی در دوره ی ارزیابی مدل ۲۰۰۵-۱۹۶۱ از توانمندی مناسبی برخوردار است و بدین ترتیب پیش بینی رفتار دما در بازهی بلند مدت ۳۰ ساله براساس سناریوهای واداشت تابشی نیز بیانگر این است که در هر سه سناریو ۲/۶، ۴/۵، ۸/۵ دما افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

تغییراقلیم ، مدل گردش عمومی GCM ، ریزگردانی SDSM ، دما ، زاهدان