پناهندگی دیپلماتیک به سفارتخانه ها و حمایت از اشخاص در حقوق بین الملل

پناهندگی دیپلماتیک یکی از موضوعات حقوق بین الملل است که در سطح بین الملل تعاریف گوناگونی از آن بیان شده است . در منابع بین الملل کنوانسیون ۱۹۵۱ ژنو تعریف فراگیری از پناهنده ارائه داده و می گوید : پناهنده از نظر منابع بین المللی ، فردی است در کشور متبوع به دلیل ترس از تعقیب و نیز نجات جان ،مال و آزادی خود ، به کشور دیگری پناهنده می شود . کاملا مشخص است که دولت ها و کشورها جهت اعطای پناهندگی به روابط سیاسی خود با کشور متبوع پناهجو توجه خاصی دارند و اینکه اعطای پناهندگی چه دستاوردهای می تواند در بر داشته باشد نسبت به اعطا یا عدم واگذاری پناهندگی به پناهجو تصمیم گیری می نمایند در رابطه با پناهندگی سیاسی عملکرد دوگانه دولت ها کاملا محسوس می باشد چرا که اعطای پناهندگی سیاسی همواره تابع منافع ملی و نوع رابطه میان کشورها بوده است. که البته این عملکرد هم ثابت نبوده و متناسب با رابطه موجود میان دولت ها متغیر بوده است. و در قضیه جولیان آسانژ اکوادور به علت خصومتی که با ایالات متحد آمریکا دارد به وی پناهندگی سیاسی اعطا نمود و کشورهای سوئد و بریتانیا اعطا پناهندگی از سوی اکوادور را نپذیرفته و همچنان دولت بریتانیا اجازه خروج از سفارتخانه را به وی نداد . که این نشان دهنده این است که : اولا دولت ها بر اساس قوانین حاکم بر سطح بین الملل و اقدامات بشر دوستانه اقدام به اعطای پناهندگی نمی نمایند . ثانیا : عواملی فراتر از قوانین بین الملل مانند روابط سیاسی و تجاری در اعطای پناهندگی سیاسی وجود دارد . ثالثا: تمامی کشورهای جهان بر اساس تعریف پناهندگی که در کنوانسیون ۱۹۵۱ آمده با پناهندگان برخورد نمی کنند.

کلیدواژه ها:

سفارتخانه ، پناهندگی دیپلماتیک ، مصونیت ، حقوق بین الملل ، روابط سیاسی