حقوق بشر در پیوند ساختاری میان اساسنامه دیوان بین المللی دادگستری و منشور ملل متحد

دیوان بین المللی دادگستری به عنوان رکن ملل متحد ضمن دارا بودن استقلال که خاص هر پدیده سیستمی است، با منشور ملل متحد دارای ارتباطی ساختاری است. از این رو این رکن قضایی ملزم است تا در صدور آرای خود ضمن رعایت اصل عدم مداخله در اموری که اصولا در صلاحیت ملی کشورها است و نیز اصل برابری حاکمیت ها، با استفاده از ابزارهایی که در اختیارش قرار گرفته در راستای اهداف کلی سازمان یعنی برقراری عدالت، احترام به حقوق ملت ها، همکاری های بشردوستانه، و احترام به حیثیت و ارزش شخصیت انسانی اقدام نماید. مقاله پیش رو با مطالعه کتابخانه ای و روش تحلیلی توصیفی با بررسی ارتباط میان دیوان و منشور به این نتیجه دست می یابد که دیوان در اتخاذ تصمیم نه تنها ملتزم به اساسنامه اش بلکه ناگزیر از توجه به منشور است.

کلیدواژه ها:

منشور ملل متحد ، حاکمیت ، افراد ، صلاحیت ، دیوان بین المللی دادگستری