مطالعه تطبیقی نظام انتخاباتی ایران مقارن با انقلاب مشروطه و پس از انقلاب اسلامی

انتخابات مبین جایگاه و سهم مردم در اعمال حاکمیت است.درخصوص اهمیت و اعتبار امر انتخابات در نظامهای سیاسی مردمسالار، میتوان گفت این امر چنان مشروعیتی به سازمان، محتوا و رفتار سیاسی جامعه میبخشد که قابل مقایسه با مصادر قبلی مشروعیت سیاسی نیست. در نظامهای دمکراتیک، مردم، خود مسئول آینده خویش شناخته میشوند و نه تنها مصدر بروز رخدادهای اساسی هستند، بلکه مرجع نتیجه آنها نیز تلقی میشوند. در جامعه سیاسی ایران که حدودا بیش از یکصدسال از حضور رسمی و قانونی مردم در تعیین سرنوشت سیاسی جامعه میگذرد، فراز و نشیب های فراوانی به چشم میخورد.مردم ایران برای اولین بار در واقعه تحریم تنباکو، بهطور فراگیر وارد صحنه تصمیمات سیاسی شدند و پس از آن در انقلاب مشروطیت این حق نادیده انگاشتهشده خود را تثبیتکرده و قانونمند ساختند. اما حضور مردم در جریان تصمیم گیریهای سیاسی که به شیوه غیرمستقیم و انتخابات پارلمانی ممکن میباشد، در برهه های گوناگون تاریخ معاصر ایران، متناوب و متغییر بوده است.

کلیدواژه ها:

انتخابات ، عصر مشروطه ، حاکمیت مردم ، مشروعیت ، مقبولیت ، نظارت