توسعه پایدار و مفاهیم آن در معماری مسکونی ایران

در این مقاله سعی شده است تا با مروری بر مفاهیم کلی معماری پایدار به تحلیل مبانی نظری معماری مسکونی ایران پرداخته شود. امروزهمحیط زیست ، صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شده اند. بهطوری که حفظ منابع انرژی، جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست ، کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایططبیعی و اقلیمی مبدل به یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهر سازی شده و معماران و شهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصیدر زمینه ساخت و ساز می کند. افزایش مداوم جمعیت، کشورهای جهان را بیش از پیش با مشکل کمبود انرژی رو به رو ساخته و حیات بشر راتهدید می کند . شاید با کوشش مداوم دانشمندان، پرتو امیدی بر چهره حیات بر روی کره خاکی بتابد و بیم متلاشی شدن تمدن بشر در اثرکمبود انرژی و کثرت آلودگی محیط، از بین برود. یکی از مهمترین عوامل آلوده کننده محیط زیست در جهان و به خصوص در کشور ما ایران ،مصرف انرژی فسیلی درفضاهای مسکونی، برای تهیه آب گرم مصرفی و تامین گرمای فضای خانه است، که با هجوم روز افزون انسانها از روستاهابه شهرها به تعداد مصرف کنندگان سوخت های فسیلی (که در واقع پایه های صنعت نوین جهان و از جمله ایران را شامل می شود) افزوده میشود. با اجرای اصول پایداری محیطی می توان با این مشکل مبارزه کرد. مسائل موردنظر در این پژوهش، طراحی مسکن در فضای مورد مداخلهبا بهره برداری از اصول انرژی های پایدار و منطبق با ارزش های معماری گذشته، بهره گیری از ایده های اقلیمی معماری سنتی منطقه، توجهبه زیبایی شناسی در طرح و حجم در عین هماهنگی با اقلیم، استفاده از مصالح جدید و تکنولوژی بهینه سازی برای ترویج آن هاست.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری سنتی ایران ، محیط زیست ، اقلیم ، خانه