طراحی الگوی مربیگری تعاملی در سازمان های دولتی ایران

هدف پژوهش حاضر شناسایی تعاملات اثربخش مربیگری سازمانی در بستر های چهارگانه اجتماعی-فرهنگی، سازمانی، شغلی و فردی و با تاکید بر رویکردهای سه گانه پیشنگر، یادگیری و حل بحران است. نوع این پژوهش بنیادی و از بعد هدف اکتشافی است. روش پژوهش، توصیفی(غیر آزمایشی) می باشد. جامعه آماری پژوهش کارشناسان سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران است و نمونه در دسترس و مورد مطالعه پژوهشگر کارشناسان سازمان تربیت بدنی استان بوشهر با حجم نمونه ۵۳ نفر است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته با استفاده از طیف پنج گانه لیکرت است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و نرم افزار SPSS صورت گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که تعاملات اثربخش مربیگری کدامند و میزان اثربخشی آن ها در هر یک از بستر ها و رویکردهای پژوهش چقدر است. نهایتا الگوی مربیگری تعاملی ارائه شده است که برخلاف سایر الگوها، مربیگری اثربخش را تعاملی بین مربی و یادگیرنده می داند و آن را در بسترها و با رویکردهای متفاوت مطالعه می کند.

کلیدواژه ها:

مربیگری سازمانی ، تعامل ، یادگیری